Przejdź do zawartości

garować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

garować (język polski)

[edytuj]
wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) kulin. o cieście: będąc pozostawionym na pewien czas, powiększać swoją objętość
(1.2) reg. (Poznań) przen. leżeć w łóżku, spać
(1.3) przen. środ. przebywać w więzieniu
(1.4) gw. (Łódź) środ. o cieście: rosnąć[1]
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Pączki trzeba zawsze garować w cieple.
(1.2) Będziesz do południa garował?! Też bym chciała garować tyle co ty.
(1.3) Zbychu garuje we Wronkach od lutego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) wylegiwać się, polegiwać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. garowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) prawdop. niem. gärenfermentować, wrzeć[2]
(1.2-3) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wylegiwać się
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: rosnąć
źródła:
  1. Stefan Wyrębski, O potrzebie polszczenia słownictwa technicznego, „Poradnik Językowy” nr 1/1948, s. 16.
  2. Anna Piotrowicz, Małgorzata Witaszek-Samborska, O żywotności zapożyczeń niemieckich w gwarze miejskiej Poznania, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 211.