Przejdź do zawartości

matematyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

matematyk (język polski)

[edytuj]
matematyk (1.1)
wymowa:
IPA[ˌmatɛ̃ˈmatɨk], AS[matẽmatyk], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba zajmująca się zawodowo matematyką; zob. też matematyk w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Mój wujek jest matematykiem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. matematyka ż
forma żeńska matematyczka ż
przym. matematyczny
przysł. matematycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. mathematicus[1]
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „matematyk” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.