Przejdź do zawartości

pikinier

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pikinier (język polski)

[edytuj]
pikinier (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. wojsk. żołnierz walczący przy użyciu piki (czasem kosy[1]); zob. też pikinierzy w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Między pikinierami i za nimi stali żołnierze, których główną bronią był półtorametrowy goedendag […], połączenie maczugi z piką zdatne tak do zadawania ciosów obuchem jak pchnięć zamocowanym na głowicy szpikulcem[2].
(1.1) Ledwo pół wieku po wojnach husyckich na polach bitewnych Europy królowała już artyleria, a popłoch budzili pikinierzy szwajcarscy i formacje lancknechtów Frundsberga – karne, zwarte, po plebejsku solidarne, wiernie naśladujące husycki styl wojowania[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pika ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Pikenier[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pikinier” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Dariusz Piwowarczyk, Słynni rycerze Europy: Rycerze w służbie dam i dworu, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Andrzej Sapkowski, Historia i fantastyka, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.