บัง

ยืมมาจากภาษาเขมร បាំង (บาํง); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບັງ (บัง)

• (เลิกใช้) บงง

บัง (คำอาการนาม การบัง)

1. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน

   บังแดด

   บังฝน

   บังลม

   ยืนบัง

• กะบัง / กระบัง
• กำบัง
• จำบัง
• ฉบัง

ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากภาษามาเลเซีย abang (“พี่ชาย”)

• อาบัง

บัง (คำอาการนาม การบัง)

1. คำเรียกชายผู้มีเชื้อสายแขกมลายูหรือแขกอินเดีย

สืบทอดจากภาษาเวียตติกดั้งเดิม *t-ɓaŋ, จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *t₁ɓaŋ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเวียดนาม măng, ภาษาเหมื่อง băng, ภาษาเขมร ទំពាំង (ทํพาํง), ภาษาบะห์นัร tơ'băng, ภาษาMang ɓaŋ⁶, ภาษามอญ တ္ၜၚ် (ตฺบง์)

บัง

1. หน่อไม้