ลู่

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 路 (MC luH, “ทาง; ถนน”)

ลู่

1. ทาง, แนว, ช่อง, มักใช้เข้าคู่กับคำ ทาง เป็น ลู่ทาง
2. ในทางกีฬาหมายถึงทางวิ่งเป็นแนวเป็นช่อง, คู่กับ ลาน

   วิ่งในลู่ที่ 1

ลู่ (คำอาการนาม การลู่)

1. เอนราบเป็นแนวไปด้วยมีสิ่งอื่นบังคับให้เป็นเช่นนั้น

   ต้นสนลู่ไปตามลม

   ผมของเขาพอถูกฝนก็ลู่ลงมาหมด

• ลู่เข้า
• ลู่ออก

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /luː˦˨/

ลู่ (คำอาการนาม ก๋ารลู่ หรือ ก๋านลู่)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩪ᩵ (ลู่)

ลู่

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩃᩪ᩵ (ลู่)