เกา
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *kawᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩮᩢᩣ (เกัา), ภาษาเขิน ᨠᩮᩢᩣ (เกัา), ภาษาไทลื้อ ᦂᧁ (เกา), ภาษาลาว ເກົາ (เก็า), ภาษาจ้วง gaeu; อาจเกี่ยวข้องกับภาษาไทใหญ่ ၵဝ် (กว)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เกา | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gao |
| ราชบัณฑิตยสภา | kao | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kaw˧/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]เกา (คำอาการนาม การเกา)
- เอาเล็บหรือสิ่งที่มีลักษณะคล้ายเล็บครูดผิวหนังเพื่อให้หายคันเป็นต้น
- อาการที่สมอเรือครูดไปตามพื้นท้องน้ำ ไม่ยึดอยู่กับที่
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]ภาษาปักษ์ใต้
[แก้ไข]คำคุณศัพท์
[แก้ไข]เกา (คำอาการนาม ขว่ามเกา)
อ้างอิง
[แก้ไข]- “เกา” ใน Central Southern Thai Dictionary (Kaewkhao, Uthai และ Kiatboonyarit, Tawan: ประเทศไทย: US Peace Corps 1986), หน้าที่ 7
ภาษาอูรักลาโวยจ
[แก้ไข]คำสรรพนาม
[แก้ไข]เกา