Pumunta sa nilalaman

Elastisidad

Mula sa Wikipedia, ang malayang ensiklopedya

Sa pisika, ang elastisidad ay ang inklinasyon ng mga materyal na solido na bumalik sa kanilang orihinal na hugis pagkatapos naiba ang porma nito. Ang mga bagay na solido ay mag-iiba ng porma kung ginamitan ito ng puwersa. Kung ang materyal ay nababanat, babalik ito sa orihinal nitong porma at laki kung tatanggalin ang puwersang ginamit dito.

Ang mga pisikal na dahilan para sa nababanat na katangian ay iba-iba sa iba't ibang mga bagay. Sa mga metal, ang atomic lattice ng mga ito ay nagpapalit ng laki at hugis kung may inilagay na mga puwersa (ang enerhiya ay idinagdag sa sistema). Kung ang mga puwersa ay tinanggal, ang lattice ay bumabalik sa estado ng orihinal na mababang enerhiya. Para sa mga goma at iba pang polymer, ang elastisidad ay nakukuha dahil sa paghatak ng mga polymer chains kapag may puwersang inilagay.

Ang perpektong elastisidad ay isang pagtataya sa katotohanan ng mga pangyayari sa mundo, at kakaunti ang mga materyales na napapanatili ang lubos na elastisidad kahit sa maliliit na pagbabago. Sa inhenyeriya, ang halaga ng elastisidad ng isang materyal ay binibigay ng dalawang uri ng parametrong materyal. Ang unang uri ng parametrong materyal ay tinatawag na modulus, na sumusukat sa halaga ng puwersa sa bawat kwadradong yunit (diin/hatak) upang maabot ang tamang halaga ng deformation o pagwasak sa hugis. Ang mga yunit ng modulus ay Pascals (Pa) o librang puwersa sa bawat pulgadang kwadrado (psi, lbf/in^2). Madalas na ang isang bagay na may mas mataas na modulus ay mas mahirap ibahin ang porma. Ang pangalawang parametrong materyal ay sumusukat sa hangganan ng elastisidad. Ang limit ay maaaring hatak na kung saan ang materyal ay hindi na makakabalik sa dating anyo. Kung ang diin ay inalis, ang materyal ay babalik sa bago nitong anyo sa halip na sa orihinal nitong hugis.