İçeriğe atla

Kenan dilleri

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Kenan dilleri, Kenan ve Levant bölgesinin eski sakinleri tarafından konuşulan Sami dillerinin bir alt grubudur. Kenan dillerinin çoğu milattan önce 1. binyılın sonunda çoktan yok olmuştur; bunların yerini çoğunlukla Aramice almıştır. Sadece İbranice, Yahudiliğin dinî metinleri aracılığıyla modern zamanlara aktarılmış ve 20. yüzyılda İsrail'de günlük dil ve yerel deyim olarak yeniden kurulmuştur.[1]

Bu yakın akraba diller Levant ve Mezopotamya kökenlidir ve bugün İsrail, Ürdün, Sina Yarımadası, Lübnan, Suriye, Filistin'in yanı sıra güneybatı Anadolu'nun güney batısı, batı ve güney Irak (Mezopotamya) ve Suudi Arabistan'ın kuzeybatı köşesini kapsayan bir alanda eski Sami dillerini konuşan halklar tarafından konuşulmuştur.

Kenanlılar genel olarak İbraniler (İsrailliler, Yahudiler ve Samirîler dahil), Amalekliler, Ammonitler, Amoriler, Edomitler, Ekronitler, Hiksoslar, Fenikeliler (Kartacalılar dahil), Mozabitler, Sutealılar ve bazen de Ugaritleri içerecek şekilde tanımlanır.

Sınıflandırma

[değiştir | kaynağı değiştir]

Kuzey Kenan dilleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  • Fenikece
    • Pönce

Güney Kenan dilleri

[değiştir | kaynağı değiştir]
  1. ^ Phonologies of Asia and Africa. 2. Alan S. Kaye ve Peter T. Daniels (İngilizce). Winona Lake, Ind: Eisenbraun. 1997. s. 65. ISBN 978-1-57506-019-4. 17 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ocak 2024.