uca

• IPA^(anahtar): uˈd͡ʒa, (çoğulu) ud͡ʒaˈlaɾ
• Heceleme: u‧ca

uca (belirtme hâli ucayı, çoğulu ucalar)

1. (anatomi) kuyruk sokumu kemiği, pöç

uca (karşılaştırma daha uca, üstünlük en uca)

1. yüce

   Uca dağ başında yatmış uyumuş. Ela gözlerini uyku bürümüş. - Halk türküsü

• IPA^(anahtar): uˈd͡ʒa
• Heceleme: u‧ca

• Türk Dil Kurumuna göre "uca" maddesi

uca

• uç (ad) sözcüğünün yönelme tekil çekimi

• IPA^(anahtar): uˈd͡ʒa
• Heceleme: u‧ca

uca

[1] yüce

Eski Türkçe