Aller au contenu

avirete

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje «avire», avou l’ cawete « -ete ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
avirete aviretes

avirete femrin

  1. pitit mehin, pitit racro.
    • I n' a seu vni, pask' il a yeu ene pitite avirete Sintake Rimåke (fråze rifondowe).
  2. advinteure, totès sacwès, kéke feye sibarantes, k' advinèt d' atoumance a one ou des sakîs.
    • (...) lès tchèrtîs èt lès toûrneûs ki rarivèt intrèt o cabarèt po bwâre li gote: i faut bin ça après one sifête avirète. Joseph Calozet, Li crawieûse agasse.
  3. pitite avinteure, beguén ki toûne må.
  4. (mot d’ medcén) pierdaedje d' èn efant (fåsse coûtche).
  5. toû, rujhe.
    • Dj' a co yeu des aviretes avou mi éndjolreye.

Rilomêye do mot

[candjî]

Li mot dins on tite di live, di gazete, di soce, di marke

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : C8, R13

Ratournaedjes

[candjî]
pitit racro
  • F. aventure, liaison, mésaventure amoureuse.
  • F. fausse couche.
  • F. problème, ennui.