Aller au contenu

faloûte

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Tayon-bodje latén « fallere » (tromper, groujhî) avou l’ cawete « -oûte » ; dedja e vî lingaedje d’ oyi (vî francès « falourde ») ; mot cité dins l’ FEW 3 388a.

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
faloûte faloûtes

faloûte femrin

  1. dijhaedje ki n' est nén vraiy.
    • Tådje ene miete, Toenne, ti m' è bôres plin m' cazake; ti m' racontes des faloûtes Jacques Desmet (fråze rifondowe).
  2. emantchaedje po tromper (tot fjhant rire u nén).
    • C’ est adon k’ onk di nos troes a yeu l’ idêye do monter ene faloûte po fé croere a ene acsidint Jacques Desmet (fråze rifondowe).

Sinonimeye

[candjî]

Sipårdaedje do mot

[candjî]

Roman Payis

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
Li mot n’ est nén dins : R13

Ratournaedjes

[candjî]
fås racontaedje Loukîz a : minte
kénte Loukîz a : kénte