Aller au contenu

frontire

Èn årtike di Wiccionaire.

Etimolodjeye

[candjî]

Bodje "front", avou l’ cawete « -ire »

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
frontire frontires

frontire femrin

  1. forveyowe roye ki mostere li fén d' on dislaxhî payis, d' ene province, d' ene comene, evnd., et li cminçmint do vijhén.
    • Il ont passé l' frontire.
    • C' esteut ene bône del frontire del Prûsse.
    • Li lingaedje francès Todi nos sievrè: On l' djåze avå l' monde etir; Gråce a lu, dj' dirè Ki les peupes si dnèt Li mwin pa dzeu les frontires. Nicolas Defrecheux (fråze rifondowe).

Ratourneures

[candjî]

frontire linwistike u : frontire des lingaedjes : forveyowe roye, la k' on djåze on diferin lingaedje des deus costés.

S' on n' åreut nén låtchî d' djåzer l' walon, gn åreut pont yeu d' frontire linwistike, pask' on n' åreut nén impôzé l' walon ås Flaminds come on l' a fwait avou l' francès (Paul Pierret).

Sinonimeye

[candjî]

Ortografeyes

[candjî]
Après 1900, foû rfondou (Feller, Feller ricandjî, nén Feller) :
  • frontire : FR13 a "frontière"

Ratournaedjes

[candjî]
frontire

Waitîz eto

[candjî]

Lijhoz l’ årtike frontire so Wikipedia