Aller au contenu

sbrognteure

Èn årtike di Wiccionaire.
Alofômes di s(i)- / (e)s-
Cogne prumrece
(dirî voyale)
Dispotchaedje
(dirî cossoune)
Divanceye voyale
(dirî cossoune)
sbrognteure sibrognteure esbrognteure

Etimolodjeye

[candjî]

Do viebe « sbrognter » avou l’ cawete « -eure »; çou ki dene on mot avou l’ betchete « s- ».

Prononçaedje

[candjî]

Sustantif

[candjî]
singulî pluriyal
sbrognteure sbrognteures

sbrognteure femrin

  1. plåye ki n' va nén fond, come cwand on si stoke siconte d' åk di graevleus.

Ratournaedjes

[candjî]
plåye nén parfonde