situare

參見：situaré

意大利語

situàre (第一人稱單數現在時 sìtuo，第一人稱單數先過去時 situài，過去分詞 situàto，助動詞 avére) (及物)

situàre (-are) 的變位（參見Appendix:意大利語動詞）

人稱	單數			複數
不定詞	situàre
助動詞		avére	動名詞		situàndo
現在分詞		situànte	過去分詞		situàto
人稱	第一人稱	第二人稱	第三人稱	第一人稱	第二人稱	第三人稱
直陳語氣	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
現在時	sìtuo	sìtui	sìtua	situiàmo	situàte	sìtuano
未完成時	situàvo	situàvi	situàva	situavàmo	situavàte	situàvano
遠過去時	situài	situàsti	situò	situàmmo	situàste	situàrono
未來時	situerò	situerài	situerà	situerémo	situeréte	situerànno
條件語氣	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
現在時	situerèi	situerésti	situerèbbe, situerébbe	situerémmo	situeréste	situerèbbero, situerébbero
假設語氣	che io	che tu	che lui/che lei, che esso/che essa	che noi	che voi	che loro, che essi/che esse
現在時	sìtui	sìtui	sìtui	situiàmo	situiàte	sìtuino
未完成時	situàssi	situàssi	situàsse	situàssimo	situàste	situàssero
祈使語氣	—	tu	Lei	noi	voi	Loro
祈使語氣		sìtua	sìtui	situiàmo	situàte	sìtuino
否定祈使語氣		non situàre	non sìtui	non situiàmo	non situàte	non sìtuino

↑ situare in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
↑ situo, situazione in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)

situare 在Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana

situāre

源自 situa +‎ -re。

situare f (複數 situări)

situare的變格

situare