Przejdź do zawartości

Demi Schuurs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Demi Schuurs
Ilustracja
Państwo

 Holandia

Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1993
Sittard

Wzrost

170 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Trener

Philippe Goijens, Torsten Peschke

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0 WTA, 1 ITF

Najwyżej w rankingu

512 (23 lutego 2015)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

18 WTA, 20 ITF

Najwyżej w rankingu

7 (22 października 2018)

Australian Open

SF (2021)

Roland Garros

3R (2020, 2021, 2023)

Wimbledon

QF (2019)

US Open

QF (2018, 2020, 2022, 2024)

Strona internetowa

Demi Schuurs (ur. 1 sierpnia 1993 w Sittard) – holenderska tenisistka, triumfatorka wielkoszlemowych turniejów juniorskich w 2011 roku.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Starty w zawodowych turniejach rozpoczęła w lipcu 2009 roku, biorąc udział w niewielkim turnieju ITF w belgijskim Bree. W turnieju singlowym wystąpiła dzięki dzikiej karcie i dotarła do drugiej rundy, w której przegrała z An-Sophie Mestach. Natomiast w turnieju deblowym (w parze z An-Sophie Mestach) dotarła do finału imprezy. Rok później na tym samym turnieju, tym razem partnerując Belgijce Sofie Oyen, odniosła zwycięstwo, pokonując w finale parę Marcella Koek i Marina Mielnikowa. W sumie na swoim koncie ma wygrany jeden turniej singlowy i dwadzieścia deblowych rangi ITF.

Największe jak dotąd sukcesy odniosła jako juniorka w 2011 roku, wygrywając dwa wielkoszlemowe turnieje juniorskie. Najpierw, w parze z An-Sophie Mestach, wygrała Australian Open, a potem, w parze z Iriną Chromaczową, US Open.

W czerwcu 2011 roku z dziką kartą zagrała w kwalifikacjach do turnieju WTA w ’s-Hertogenbosch, ale przegrała w pierwszej rundzie z Anastasiją Jakimawą.

Pierwsze zwycięstwo w zawodach deblowych rangi WTA Tour odniosła w 2015 roku w Katowicach, gdzie razem z Ysaline Bonaventure pokonały w finale Gioię Barbieri i Karin Knapp wynikiem 7:5, 4:6, 10–6. W lipcu wspólnie z Oksaną Kalasznikową triumfowały w Bukareszcie, w finale wygrywając 6:2, 6:2 z Andreeą Mitu i Patricią Marią Țig.

W 2017 roku w Kantonie razem z Elise Mertens triumfowały, w finale zwyciężając nad Monique Adamczak i Storm Sanders 6:2, 6:3.

Na początku 2018 roku w Brisbane zdobyła pierwsze trofeum rangi WTA Premier: w parze z Kiki Bertens wygrały z Andreją Klepač i Maríą José Martínez Sánchez 7:5, 6:2. Tydzień później w Hobart wspólnie z Mertens pokonały 6:2, 6:2 Ludmyłę Kiczenok i Makoto Ninomiyę.

Łącznie zwyciężyła w 16 turniejach deblowych cyklu WTA Tour z 31 rozegranych finałów.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]

Demi Schuurs nigdy nie startowała w rozgrywkach gry pojedynczej podczas turniejów wielkoszlemowych.

Sezon 2010 2011 2012 2013 2014 2015 20162022 2023
Ranking na koniec roku 1103 561 783 834

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A 1R 1R 1R 1R 2R SF A QF QF 0 / 8 11 – 8
French Open A A A A A A A 1R 1R 2R 3R 3R 2R 3R 0 / 7 8 – 7
Wimbledon A A A A A A 1R 3R 3R QF NH 1R 2R 2R 0 / 7 9 – 7
US Open A A A A A 1R A 2R QF 2R QF 1R QF 2R 0 / 8 11 – 7
Ranking na koniec roku 583 659 605 292 239 72 71 45 8 14 12 11 17 19 0 / 30 39 – 29

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A 2R 2R A 1R A 2R 2R 0 / 5 4 – 5
French Open A A A A A A A A QF 1R NH SF 2R 1R 0 / 5 5 – 5
Wimbledon A A A A A A A 1R QF 2R NH 2R 1R A 0 / 5 2 – 5
US Open A A A A A A A A 1R QF NH QF 1R QF 0 / 5 6 – 5
0 / 20 17 – 20

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra podwójna 34 (18–16)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 12 kwietnia 2015 Katowice Twarda (hala) Belgia Ysaline Bonaventure Włochy Gioia Barbieri
Włochy Karin Knapp
7:5, 4:6, 10–6
Zwyciężczyni 2. 19 lipca 2015 Bukareszt Ceglana Gruzja Oksana Kalasznikowa Rumunia Andreea Mitu
Rumunia Patricia Maria Țig
6:2, 6:2
Finalistka 1. 1 października 2016 Taszkent Twarda Czechy Renata Voráčová Rumunia Raluca Olaru
Turcja İpek Soylu
5:7, 3:6
Finalistka 2. 7 stycznia 2017 Auckland Twarda Czechy Renata Voráčová Holandia Kiki Bertens
Szwecja Johanna Larsson
2:6, 2:6
Finalistka 3. 17 czerwca 2017 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Holandia Kiki Bertens Słowacja Dominika Cibulková
Belgia Kirsten Flipkens
6:4, 4:6, 6–10
Finalistka 4. 23 lipca 2017 Bukareszt Ceglana Belgia Elise Mertens Rumunia Irina-Camelia Begu
Rumunia Raluca Olaru
3:6, 3:6
Zwyciężczyni 3. 23 września 2017 Kanton Twarda Belgia Elise Mertens Australia Monique Adamczak
Australia Storm Sanders
6:2, 6:3
Zwyciężczyni 4. 6 stycznia 2018 Brisbane Twarda Holandia Kiki Bertens Słowenia Andreja Klepač
Hiszpania María José Martínez Sánchez
7:5, 6:2
Zwyciężczyni 5. 13 stycznia 2018 Hobart Twarda Belgia Elise Mertens Ukraina Ludmyła Kiczenok
Japonia Makoto Ninomiya
6:2, 6:2
Zwyciężczyni 6. 20 maja 2018 Rzym Ceglana Australia Ashleigh Barty Czechy Andrea Sestini Hlaváčková
Czechy Barbora Strýcová
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 7. 26 maja 2018 Norymberga Ceglana Słowenia Katarina Srebotnik Belgia Kirsten Flipkens
Szwecja Johanna Larsson
3:6, 6:3, 10–7
Zwyciężczyni 8. 16 czerwca 2018 Rosmalen Trawiasta Belgia Elise Mertens Holandia Kiki Bertens
Belgia Kirsten Flipkens
3:3 krecz
Finalistka 5. 24 czerwca 2018 Birmingham Trawiasta Belgia Elise Mertens Węgry Tímea Babos
Francja Kristina Mladenovic
6:4, 3:6, 8–10
Zwyciężczyni 9. 12 sierpnia 2018 Montreal Twarda Australia Ashleigh Barty Latisha Chan
Rosja Jekatierina Makarowa
4:6, 6:3, 10–8
Finalistka 6. 18 sierpnia 2018 Cincinnati Twarda Belgia Elise Mertens Czechy Lucie Hradecká
Rosja Jekatierina Makarowa
2:6, 5:7
Zwyciężczyni 10. 29 września 2018 Wuhan Twarda Belgia Elise Mertens Czechy Andrea Sestini Hlaváčková
Czechy Barbora Strýcová
6:3, 6:3
Finalistka 7. 16 lutego 2019 Doha Twarda Niemcy Anna-Lena Grönefeld Chan Hao-ching
Latisha Chan
1:6, 6:3, 6–10
Finalistka 8. 19 maja 2019 Rzym Ceglana Niemcy Anna-Lena Grönefeld Białoruś Wiktoryja Azaranka
Australia Ashleigh Barty
6:4, 0:6, 3–10
Finalistka 9. 23 czerwca 2019 Birmingham Trawiasta Niemcy Anna-Lena Grönefeld Hsieh Su-wei
Czechy Barbora Strýcová
4:6, 7:6(4), 8–10
Finalistka 10. 11 sierpnia 2019 Toronto Twarda Niemcy Anna-Lena Grönefeld Czechy Barbora Krejčíková
Czechy Kateřina Siniaková
5:7, 0:6
Finalistka 11. 19 sierpnia 2019 Cincinnati Twarda Niemcy Anna-Lena Grönefeld Słowenia Andreja Klepač
Czechy Lucie Hradecká
4:6, 1:6
Zwyciężczyni 11. 29 sierpnia 2020 Nowy Jork Twarda Czechy Květa Peschke Stany Zjednoczone Nicole Melichar
Xu Yifan
6:1, 4:6, 10–4
Zwyciężczyni 12. 26 września 2020 Strasburg Ceglana Stany Zjednoczone Nicole Melichar Stany Zjednoczone Hayley Carter
Brazylia Luisa Stefani
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 13. 5 marca 2021 Doha Twarda Stany Zjednoczone Nicole Melichar Łotwa Jeļena Ostapenko
Rumunia Monica Niculescu
6:2, 2:6, 10–8
Zwyciężczyni 14. 11 kwietnia 2021 Charleston Ceglana Stany Zjednoczone Nicole Melichar Czechy Marie Bouzková
Czechy Lucie Hradecká
6:2, 6:4
Finalistka 12. 8 maja 2021 Madryt Ceglana Kanada Gabriela Dabrowski Czechy Barbora Krejčíková
Czechy Kateřina Siniaková
4:6, 3:6
Finalistka 13. 20 czerwca 2021 Berlin Trawiasta Stany Zjednoczone Nicole Melichar Białoruś Wiktoryja Azaranka
Białoruś Aryna Sabalenka
6:4, 5:7, 4–10
Finalistka 14. 26 czerwca 2021 Eastbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Nicole Melichar Japonia Shūko Aoyama
Japonia Ena Shibahara
1:6, 4:6
Zwyciężczyni 15. 24 kwietnia 2022 Stuttgart Ceglana (hala) Stany Zjednoczone Desirae Krawczyk Stany Zjednoczone Coco Gauff
Zhang Shuai
6:3, 6:4
Finalistka 15. 7 maja 2022 Madryt Ceglana Stany Zjednoczone Desirae Krawczyk Kanada Gabriela Dabrowski
Meksyk Giuliana Olmos
6:7(1), 7:5, 7–10
Zwyciężczyni 16. 23 kwietnia 2023 Stuttgart Ceglana (hala) Stany Zjednoczone Desirae Krawczyk Stany Zjednoczone Nicole Melichar-Martinez
Meksyk Giuliana Olmos
6:4, 6:1
Zwyciężczyni 17. 1 lipca 2023 Eastbourne Trawiasta Stany Zjednoczone Desirae Krawczyk Stany Zjednoczone Nicole Melichar-Martinez
Australia Ellen Perez
6:2, 6:4
Finalistka 16. 13 sierpnia 2023 Montreal Twarda Stany Zjednoczone Desirae Krawczyk Japonia Shūko Aoyama
Japonia Ena Shibahara
4:6, 6:4, 11–13
Zwyciężczyni 18. 17 lutego 2024 Doha Twarda Brazylia Luisa Stefani Stany Zjednoczone Caroline Dolehide
Stany Zjednoczone Desirae Krawczyk
6:4, 6:2

Występy w Turnieju Mistrzyń

[edytuj | edytuj kod]

W grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2018 Ćwierćfinał Belgia Elise Mertens Australia Ashleigh Barty
Stany Zjednoczone Coco Vandeweghe
1:6, 4:6
2019 Półfinał Niemcy Anna-Lena Grönefeld Hsieh Su-wei
Czechy Barbora Strýcová
1:6, 2:6
2021 Półfinał Stany Zjednoczone Nicole Melichar-Martinez Czechy Barbora Krejčíková
Czechy Kateřina Siniaková
6:3, 3:6, 6–10
2022 Półfinał Stany Zjednoczone Desirae Krawczyk Wieronika Kudiermietowa
Belgia Elise Mertens
1:6, 1:6
2023 Faza grupowa Stany Zjednoczone Desirae Krawczyk Japonia Shūko Aoyama
Japonia Ena Shibahara

Australia Storm Hunter
Belgia Elise Mertens

Stany Zjednoczone Nicole Melichar-Martinez
Australia Ellen Perez
5:7, 2:6

2:6, 3:6

2:6, 5:7

Historia występów w turniejach WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
W = zwycięstwo
F = finał
SF = półfinał
QF = ćwierćfinał
xR = x runda (x – numer rundy)
LQ = odpadła w kwalifikacjach
A = nie uczestniczyła w turnieju
NH = turniej nie odbywał się
Przypisy
a Uwzględniono tylko mecze rozegrane w głównej drabince turnieju.
b Uwzględniono tylko turnieje, w których zawodniczka wystąpiła.
c Statystyki całej kariery uwzględniają wyniki w turniejach WTA, ITF, kwalifikacjach do tych turniejów oraz spotkania rozegrane w Pucharze Federacji.
Q Do turnieju głównego dostała się przez kwalifikacje.
P5 Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier 5.
P Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier
1000 Turniej w danym roku miał rangę WTA 1000.
500 Turniej w danym roku miał rangę WTA 500.

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej Kategoria
do 2020
2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 Tytuły Z–Pa
Turnieje WTA 1000
Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj Premier 5/Premier A A P A P A P A P A 500 A 0 / 0 0 – 0
Katar Doha Premier 5/Premier P A A A P A P A P A 500 A 500 0 / 0 0 – 0
Stany Zjednoczone Indian Wells Premier Mandatory A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
Stany Zjednoczone Miami Premier Mandatory A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
Hiszpania Madryt Premier Mandatory A A A A A A A A A A NH A A A 0 / 0 0 – 0
Włochy Rzym Premier 5 A A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Kanada Montreal/Toronto Premier 5 A A A A A A A A LQ A NH LQ A A 0 / 0 0 – 0
Stany Zjednoczone Cincinnati Premier 5 A A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Meksyk Guadalajara Nie rozegrano A 1R 0 / 1 0 – 1
Japonia Tokio/ Wuhan[a] Premier 5 A A A A A A A A A A Nie rozegrano 0 / 0 0 – 0
Pekin Premier Mandatory A A A A A A A A A A Nie rozegrano A 0 / 0 0 – 0
0 / 1 0 – 1

W grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej Kategoria
do 2020
2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024 Tytuły Z–Pa
Mistrzostwa kończące sezon
WTA Finals A A A A A A A A QF SF NH SF SF RR 0 / 5 6 – 10
Turnieje WTA 1000
Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj Premier 5/Premier A A P A P A P QF P QF 500 SF 1R 0 / 4 5 – 4
Katar Doha Premier 5/Premier P A A A P A P 2R P 1R 500 1R 500 W 1 / 4 6 – 3
Stany Zjednoczone Indian Wells Premier Mandatory A A A A A A A A 2R 1R NH 2R 2R 2R 0 / 5 4 – 5
Stany Zjednoczone Miami Premier Mandatory A A A A A A A 1R SF 2R NH 1R 1R 1R 0 / 6 5 – 6
Hiszpania Madryt Premier Mandatory A A A A A A A A 1R[b] QF NH F F 1R 0 / 5 10 – 4
Włochy Rzym Premier 5 A A A A A A A A W F 2R 2R SF SF 1 / 6 13 – 5
Kanada Montreal/Toronto Premier 5 A A A A A A A A W F NH 2R QF F 1 / 5 14 – 4
Stany Zjednoczone Cincinnati Premier 5 A A A A A A A 1R F F W QF SF QF 1 / 7 17 – 6
Meksyk Guadalajara Nie rozegrano 2R A 500 0 / 1 1 – 1
Japonia Tokio/ Wuhan[a] Premier 5 A A A A A A A 1R W SF Nie rozegrano 1 / 3 7 – 2
Pekin Premier Mandatory A A A A A A A 2R SF QF Nie rozegrano 1R 0 / 4 5 – 4
5 / 50 87 – 44

Finały turniejów ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 2 (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Finalistka 1. 21/10/2012 Turcja Antalya 10 000 Ceglana Ukraina Olha Janczuk 2:6, 6:2, 3:6
Zwyciężczyni 1. 02/03/2014 Egipt Szarm el-Szejk 10 000 Twarda Wielka Brytania Emily Webley-Smith 6:4, 6:2

Gra podwójna 27 (20–7)

[edytuj | edytuj kod]
Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 1. 02/08/2009 Belgia Bree 10 000 Ceglana Belgia An-Sophie Mestach Holandia Kiki Bertens
Holandia Quirine Lemoine
1:6, 0:6
Zwyciężczyni 1. 01/08/2010 Belgia Bree 10 000 Ceglana Belgia Sofie Oyen Holandia Marcella Koek
Rosja Marina Mielnikowa
6:0, 6:1
Zwyciężczyni 2. 22/08/2010 Belgia Middelkerke 10 000 Twarda Holandia Quirine Lemoine Belgia Alison Van Uytvanck
Rosja Irina Chromaczowa
3:6, 6:4, 6:4
Zwyciężczyni 3. 27/03/2011 Turcja Antalya 10 000 Ceglana Białoruś Iłona Kremień Bułgaria Martina Gledaczewa
Bułgaria Izabełła Szinikowa
3:6, 7:6(3), 10–8
Zwyciężczyni 4. 06/04/2012 Belgia Tessenderlo 25 000 Ceglana (hala) Ukraina Maryna Zanewśka Niemcy Tatjana Maria
Liechtenstein Stephanie Vogt
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 5. 14/07/2013 Niemcy Aschaffenburg 25 000 Ceglana Holandia Eva Wacanno Niemcy Carolin Daniels
Niemcy Laura Schaeder
7:5, 1:6, 14–12
Zwyciężczyni 6. 27/07/2013 Belgia Maaseik 10 000 Ceglana Holandia Eva Wacanno Holandia Bernice Van De Velde
Holandia Kelly Versteeg
6:2, 4:6, 10–7
Zwyciężczyni 7. 01/09/2013 Holandia Rotterdam 10 000 Ceglana Francja Amandine Hesse Belgia Elke Lemmens
Rosja Jewgienija Paszkowa
3:6, 7:5, 10–4
Finalistka 2. 08/09/2013 Holandia Alphen aan den Rijn 25 000 Ceglana Holandia Eva Wacanno Holandia Cindy Burger
Chile Daniela Seguel
4:6, 1:6
Zwyciężczyni 8. 17/11/2013 Chorwacja Bol 10 000 Ceglana Czechy Barbora Krejčíková Słowacja Vivien Juhászová
Czechy Tereza Malíková
6:2, 6:4
Zwyciężczyni 9. 15/12/2013 Hiszpania Madryt 25 000 Twarda Holandia Eva Wacanno Bułgaria Elica Kostowa
Rosja Jewgienija Rodina
6:1, 6:2
Finalistka 3. 22/02/2014 Egipt Szarm el-Szejk 10 000 Twarda Madagaskar Zarah Razafimahatratra Rosja Jewgienija Paszkowa
Czarnogóra Ana Veselinović
2:6, 1:6
Finalistka 4. 27/06/2014 Holandia Breda 15 000 Ceglana Holandia Eva Wacanno Rosja Nateła Dzałamidze
Białoruś Swiatłana Pirażenka
4:6, 1:6
Finalistka 5. 10/08/2014 Belgia Koksijde 25 000 Ceglana Stany Zjednoczone Bernarda Pera Belgia Ysaline Bonaventure
Holandia Richèl Hogenkamp
4:6, 4:6
Zwyciężczyni 10. 24/08/2014 Belgia Wanfercée-Baulet 15 000 Ceglana Belgia Elise Mertens Argentyna Tatiana Búa
Chile Daniela Seguel
6:2, 6:3
Zwyciężczyni 11. 30/08/2014 Belgia Fleurus 25 000 Ceglana Holandia Arantxa Rus Szwecja Hilda Melander
Rosja Marina Mielnikowa
6:4, 6:1
Zwyciężczyni 12. 16/11/2014 Egipt Szarm el-Szejk 25 000 Twarda Belgia Marie Benoît Rosja Walentina Iwachnienko
Rosja Polina Monowa
6:4, 7:5
Zwyciężczyni 13. 07/12/2014 Tunezja Susa 10 000 Twarda Holandia Kelly Versteeg Słowacja Vivien Juhászová
Czechy Tereza Malíková
6:3, 6:0
Zwyciężczyni 14. 08/02/2015 Francja Grenoble 25 000 Twarda (hala) Japonia Hiroko Kuwata Francja Manon Arcangioli
Holandia Cindy Burger
6:1, 6:3
Zwyciężczyni 15. 27/02/2015 Włochy Beinasco 25 000 Ceglana (hala) Chile Daniela Seguel Szwajcaria Xenia Knoll
Włochy Alice Matteucci
6:4, 4:6, 11–9
Finalistka 6. 21/06/2015 Wielka Brytania Ilkley 50 000 Trawiasta Belgia An-Sophie Mestach Rumunia Raluca Olaru
Xu Yifan
3:6, 4:6
Zwyciężczyni 16. 07/08/2015 Belgia Koksijde 25 000 Ceglana Belgia Elise Mertens Polska Justyna Jegiołka
Francja Sherazad Reix
6:3, 6:2
Finalistka 7. 30/04/2016 Wielka Brytania Wiesbaden 25 000 Ceglana Belgia Steffi Distelmans Belgia Marie Benoît
Holandia Arantxa Rus
2:6, 2:6
Zwyciężczyni 17. 08/05/2016 Francja Cagnes-sur-Mer 100 000 Ceglana Rumunia Andreea Mitu Szwajcaria Xenia Knoll
Serbia Aleksandra Krunić
6:4, 7:5
Zwyciężczyni 18. 13/05/2016 Francja Saint-Gaudens 50 000 Ceglana Czechy Renata Voráčová Niemcy Nicola Geuer
Szwajcaria Viktorija Golubic
6:1, 6:2
Zwyciężczyni 19. 30/07/2016 Czechy Praga 75 000 Ceglana Czechy Renata Voráčová Hiszpania Sílvia Soler Espinosa
Hiszpania Sara Sorribes Tormo
7:5, 3:6, 10–4
Zwyciężczyni 20. 12/08/2016 Belgia Koksijde 25 000 Ceglana Belgia Steffi Distelmans Turcja Başak Eraydın
Białoruś Iłona Kremień
6:1, 6:4

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 2011 Australia Australian Open Twarda Belgia An-Sophie Mestach Japonia Eri Hozumi
Japonia Miyu Katō
6:2, 6:3
Finalistka 2011 Francja French Open Ceglana Rosja Wiktorija Kan Rosja Irina Chromaczowa
Ukraina Maryna Zanewśka
4:6, 5:7
Finalistka 2011 Wielka Brytania Wimbledon Trawiasta Tang Haochen Kanada Eugenie Bouchard
Stany Zjednoczone Grace Min
7:5, 2:6, 5:7
Zwyciężczyni 2011 Stany Zjednoczone US Open Twarda Rosja Irina Chromaczowa Stany Zjednoczone Gabrielle Andrews
Stany Zjednoczone Taylor Townsend
6:4, 5:7, 10–5
  1. a b Do 2013 roku turniej w Tokio był w kategorii Premier 5, od 2014 spadł do rangi Premier (obecnie WTA 500), a jego miejsce zajął turniej Wuhan Open.
  2. W parze z Elise Mertens nie zdążyły się wycofać przed rozpoczęciem turnieju, ale w pierwszej rundzie oddały mecz walkowerem. Liczone jako start turniejowy, ale nie jako porażka.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]