Idi na sadržaj

Luj VII, kralj Francuske

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Luj VII
Kralj Francuske
Vladavina1. august 1137. - 18. septembar 1180.
PrethodnikLuj VI
NasljednikFilip II
Krunidba25. decembar 1137.
SupružnikEleonora, vojvotkinja Akvitanije
Konstancija Kastiljska (francuska kraljica)
Adela Šampanjska
DjecaMarija od Francuske (šampanjska grofica)
Alisa od Francuske
Margareta Kapet, kraljica Ugarske
Alis Kapet, vojvotkinja Vexina
Filip II, kralj Francuske
Agnes Kapet, kraljica Bizantije
DinastijaKapet
OtacLuj VI, kralj Francuske
MajkaAdelaide de Maurienne
Rođenje1120.
Pariz, Francuska
Smrt18. septembar 1180.
Saint-Pont

Luj VII (francuski: Louis le Jeune; 1120. - 18. septembar 1180.) zvani Luj mladi, je bio kralj Francuske iz dinastije Kapet od 1137. do njegove smrti 1180. godine. Bio je sin i nasljednik francuskog kralja Luja VI i oženjen Eleonorom, vojvotkinjom Akvitanije, jednom od najbogatijih i najmoćnijih žena u zapadnoj Evropi. Eleonora je donijela kao miraz vojvodstvo Akvitaniju, čime se privremeno produžava Francuska do Pirineja, ali je njihov brak poništen 1152. godine pošto nije bio rođen muški nasljednik.

Odmah nakon poništenja braka, Eleonora se udala za Henrika Plantageneta, vojvodu Normandije i grofa Anžuja, kome je dala Akvitaniju. Kada je Henrik 1154. godine postao kralj Engleske kao Henrik II, vladao je velikim carstvom koje se prostiralo od Škotske do Pirineja. Henrikovi napori da sačuva i proširi ovo carstvo je označilo početak dugog rivalstva između Francuske i Engleske. Vladavina Luja VII je poznata po osnivanju univeziteta u Parizu i katastrofalnom Drugom krstaškom ratu. Luj i njegov savjetnik Abbot Suger su se zalagali za veću centralizaciju države i favorizirali izgradnju francuske gotičke arhitekture, posebno izgradnju Notre-Dame de Paris. Naslijedio ga je sin Filip II.

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Poslije smrti oca Luja VI 1. augusta 1137. godine jedva punoljetni Luj VII je postao novi francuski kralj. Pred sam kraj svoga života otac mu je ugovorio vjenčanje s Eleonorom, vojvotkinjom Akvitanije, koja je bila dvije godine mlađa od njega. Taj brak je od samog početka bio neuspjeh. Crkveno obrazovani Luj se nije mogao nositi s liberalno obrazovanom Eleonorom. Ona sama je za svog muža izjavila kako je mislila da se ženi za muškarca, a ne svećenika.

Poslije petnaest godina braka bez muške djece Luj VII se rastavio od supruge odričući se na taj način Akvitanije. Razvedena Eleonora s tako velikim mirazom je odmah upala u oči desetak godina mlađem kralju Engleske, Henriku II, koji je odmah ženi donoseći Engleskoj ovu veliku francusku pokrajinu. S druge strane Luj je tek u trećem braku dobio sina koji ga je naslijedio.

Za vrijeme svog vladanja on nastavlja očevu politiku slabljenja plemića ne uvidjevši prilike za širenje svoga kraljevstva. Građanski rat koji traje 15 godina tokom njegovog vladanja u Engleskoj je bila prilika koju nije smio propustiti za izbacivanje Engleske iz Francuske. Umjesto smanjivanja okupiranog teritorija on ga na kraju i proširuje darivanjem Akvitanije.

U doba njegove smrti 18. septembra 1180. godine Engleska vlada s više od pola tadašnje Francuske. Naslijeđen je od dugo čekanog sina Filipa II.