Zum Inhalt springen

język polski

Aus Wiktionary, dem freien Wörterbuch

język polski (Polnisch)

[Bearbeiten]
Singular Plural
Nominativ język polski
Genitiv języka polskiego
Dativ językowi polskiemu
Akkusativ język polski
Instrumental językiem polskim
Lokativ języku polskim
Vokativ języku polski

Worttrennung:

ję·zyk pol·ski, kein Plural

Aussprache:

IPA: [ˈjɛw̃zɨk ˈpɔlski], kein Plural
Hörbeispiele: Lautsprecherbild język polski (Info), kein Plural

Bedeutungen:

[1] Sprachwissenschaft: Polnisch

Herkunft:

Wortverbindung aus dem Substantiv język → pl „die Sprache“ und dem Adjektiv polski → pl „Polnisch“ in KNG-Kongruenz

Synonyme:

[1] polski, polszczyzna

Gegenwörter:

[1] język kaszubski, język połabski

Oberbegriffe:

[1] język lechicki, język zachodniosłowiański, język słowiański, język indoeuropejski

Beispiele:

[1] Uczę się języka polskiego.
Ich lerne Polnisch.
[1] Język polski jest językiem urzędowym Polski.
Polnisch ist die Amtssprache Polens.

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] Polska (Rzeczpospolita Polska)

Übersetzungen

[Bearbeiten]
[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „język polski
[1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „język+polski
[1] Słownik Języka Polskiego – PWN: „język+polski