Akridina oranĝo
Etoso
Akridina oranĝo | |||
Kemia formulo | |||
Akridina oranĝo | |||
Molekulo de akridino numerita. | |||
Kromosomoj en procezo de ĉeldivido kolorigitaj per akridina oranĝo. | |||
Alternativa(j) nomo(j) | |||
| |||
CAS-numero-kodo | 494-38-2 | ||
ChemSpider kodo | 56136 | ||
PubChem-kodo | 62344 | ||
Fizikaj proprecoj | |||
Aspekto | blanka solidaĵo | ||
Molmaso | 265,35808g mol−1 | ||
Denseco | 1,169 g/cm−3[1] | ||
Fandpunkto | 165°C [2] | ||
Bolpunkto | 468,6°C [3] | ||
Refrakta indico | 1,6080[4] | ||
Ekflama temperaturo | 237,2°C [5] | ||
Solvebleco | Akvo:<0,1 g/L | ||
Mortiga dozo (LD50) | 250 mg/kg (buŝe) [6] | ||
GHS etikedigo de kemiaĵoj | |||
GHS Damaĝo Piktogramo | |||
GHS Signalvorto | Damaĝa substanco | ||
GHS Deklaroj pri damaĝoj | H315, H319, H332, H335 | ||
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj | P281, P304+340 | ||
(25 °C kaj 100 kPa) |
Akridina oranĝo aŭ akridina oranĝo estas organika kombinaĵo rezultanta el reduktado de 1,3-Duaminobenzeno kaj benzilamino. Ĝi estas blanka solidaĵo, nesolvebla en akvo, sed solvebla en dioksino. Akridina oranĝo posedas 17 karbonatomojn, 19 hidrogenatomojn, kaj 3 oksigenatomojn. Akridina oranĝo uzatas en kemiaj sintezoj, en la preparado de pigmentoj kaj medikamentoj kaj kiel kolorigilo en citologio kaj histologio. Akridino unue estis malkovrita fare de Carl Gräbe kaj Heinrich Caro, kiuj izolis ĝin per bolado de terkarbo en Germanio dum la malfrua deknaŭa jarcento.
Sintezoj
[redakti | redakti fonton]Sintezo 1
[redakti | redakti fonton]- Preparado de la akridina oranĝo per reduktado de 1,3-Duaminobenzeno kaj benzilamino:
Sintezo 2
[redakti | redakti fonton]- Preparado de la akridina oranĝo per traktado de 3,6-dukloro-akridino kaj dumetilamino: