Saltar ao contido

Duraluminio

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Reforzo transversal de duraluminio afectado polo incendio do dirixible LZ 129 Hindenburg, recuperado do lugar onde caeu, na Base Aérea McGuire, Nova Jersey, o 6 de maio de 1937.
Peza usada no dirixible USS Akron.

O duraluminio é unha aliaxe de aluminio (> 90 %) con cobre (3-5 %), magnesio (0,4-2,4 %) e manganeso (0,3-1 %) e, ás veces, unha pequena porcentaxe de silicio. Pertence á familia das aliaxes aluminio-cobre.[1]

Foi descuberto accidentalmente en 1908 polo químico e enxeñeiro metalúrxico alemán Alfred Wilm (1869-1937),[2] en Düren (Alemaña),[3] aínda que non foi introducido na industria até 1909.[4]

Antes de ser sometido a un tratamento térmico, a aliaxe é dúctil e maleábel. Pero co tratamento térmico, unha reacción entre o aluminio e o magnesio provoca un aumento na dureza e a resistencia á tracción.

Propiedades

[editar | editar a fonte]

O seu peso lixeiro e outras propiedades físicas fixeron que o duraluminio fora amplamente utilizado na industria aeroespacial desde a década de 1920. As súas principais característica son a grande resistencia á tracción e a súa moi elevada resistencia mecánica a temperatura ambiente.[1] Porén, a súa resistencia á corrosión, soldabilidade e aptitude para o anodizado son baixas.

  • Boa mecanización.
  • Pouca resistencia á abrasión.
  • Pouca resistencia á corrosión.

Aplicacións

[editar | editar a fonte]

Os duraluminios empréganse especialmente na industria aeronáutica e na de automoción.[5]

Son aliaxes das máis usadas, dentro dos aluminios, que permiten aplicacións até hai pouco reservadas aos aceiros.

  • Parafusos.
  • Moldes de soprado.
  • Mosquetóns.
  • Estampacións.
  • Utensilios diversos.
  1. 1,0 1,1 ASM Handbook. Volume 2, En Properties and Selection: Nonferrous alloys and special purpose materials. ASM, 2002.
  2. duraluminium en Ortolang (en francés) Consultada o 31 de marzo de 20p12.
  3. L’aluminium historique Arquivado 29 de abril de 2013 en Wayback Machine. por Gérard Hartmann, p. 7.
  4. J. Dwight. Aluminium Design and Construction. Routledge, 1999.
  5. J. Snodgrass and J. oran. Corrosion Resistance of Aluminum Alloys. In Corrosion: Fundamentals, Testing and Protection, volume 13a of ASM Handbook. ASM, 2003.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]