Saltar ao contido

Punto (diacrítico)

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
. ·
Punto
Diacríticos do alfabeto latino

acentos
   acento agudo ( ´ )
   acento agudo dobre ( ˝  )
   acento circunflexo ( ^ )
   acento grave ( ` )
   acento grave dobre (   ̏   )
anel ( ° )
breve ( ˘ )
breve inversa ( ̑ )
caron ( ˇ )
cedilla ( ¸ )
corno (  ̛ )
diérese ( ¨ )
gancho ( ˛   ̢ )
gancho superior (  ̉ )
macron ( ¯ )
ogonek ( ˛ )
punto
   punto inferior ( . )
   punto medio ( · )
   punto de lista ( )
   punto superior ( ˙ )
til ( ~ )
trazo ( ◌̸ )

Signos ortográficos empregados como diacríticos

apóstrofo ()
barra ( / )
barra inversa ou invertida ( \ )
barra vertical ( | )
coma ( , )
dous puntos ( : )
guión ( - )

Diacríticos de alfabetos non latinos

Diacríticos do alfabeto árabe
Diacríticos do alfabeto cirílico
Diacríticos do alfabeto devanágari
Diacríticos do alfabeto grego
Diacríticos do alfabeto hebreo
Diacríticos do alfabeto tibetano
Diacríticos dos silabarios xaponeses

Ȧ ȧ
Ċ ċ
Ė ė
Ġ ġ
İ ı
Ȯ ȯ
Ż ż

O punto é un diacrítico que pode ser combinado con algunhas letras do alfabeto latino.

Na antigüidade o alfabeto latino escribíase sen signos diacríticos, pois o i tampouco levaba punto, nin en maiúscula nin en minúscula. Cando se comezou utilizar o j tamén se fixo sen punto.

No século XII comezan a aparecer letras i cun acento agudo para evitar a confusión co u. Así, a palabra prıuılegıı escribiríase prıuılegíí. Co tempo este uso estendeuse a todos os i, converténdose o acento nun punto para facelo máis lexible.

Punto superior

[editar | editar a fonte]

O punto superior é usado en:

  • Romanización do árabe: o ġ representa a letra ghayin.
  • Na tipografía tradicional irlandesa, onde o punto representa lenición e é chamado ponc séimhithe ("punto de lenición"): 'ḃ ċ ḋ ḟ ġ ṁ ṗ ṡ ṫ'. A lenición tamén pode ser representada por un h que siga á letra, por exemplo: bh ch dh fh gh mh ph st th. Na ortografía do irlandés antigo, o punto só foi usado para f. s., mentres que o h seguindo á letra foi usado para ch ph th; a lenición doutras letras non estaba indicada. A práctica estándar foi usa-lo punto superior para a escritura gaélica e o h seguindo á letra para escribir en Antiqua. Por exemplo, ċ e ch representan o mesmo elemento fonético en irlandés moderno.
  • Lituano: ė
  • Maltés: ċ ġ ż
  • Polaco: ż
  • En lakota e dakota indica unha pausa explosiva.
  • En turco o punto superior do i (en maiúscula, İ) é unha parte da letra, non un diacrítico.
  • Na escritura devanagari o punto superior chámase anusvara.
  • No checheno emprégase sobre c, ç, g, x, q.[1]

Usos non lingüísticos

[editar | editar a fonte]
  • En Matemáticas e Física utilizouse un punto superior para representar a derivada respecto ao tempo: . Porén, esta notación, chamada notación de Newton non se considera estándar.

Punto inferior

[editar | editar a fonte]
  1. Omniglot (ed.). "Chechen". Consultado o 29 de xaneiro de 2014. 
  2. Aoki, Haruo (1994). University of California, ed. Nez Perce Dictionary. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]