Naar inhoud springen

Formule 1 in 1964

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
15e Formule 1-seizoen (1964)
Volgende: 1965
Vorige: 1963
John Surtees, wereldkampioen 1964
John Surtees, wereldkampioen 1964
Algemene informatie
Races 10
Coureurs 40
Constructeurs 13
Verdedigend
kampioen
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark (coureurs)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees 40
(1e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill 39
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark 32
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Italië Ferrari 45
(2e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM 42
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus 37
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het Formule 1-seizoen 1964 was het 15de FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 10 mei en eindigde op 25 oktober na tien races.

John Surtees werd wereldkampioen in een Ferrari in de laatste race. Maurice Trintignant stopte met racen op bijna 47-jarige leeftijd na een van de langste Formule 1-carrières ooit. Hij was er al bij sinds 1950. Carel Godin de Beaufort vloog, rijdend in zijn eigen Porsche 718, tijdens de vrije training van de Grand Prix van Duitsland op de Nürburgring Nordschleife de baan af bij de Bergwerk-bocht en belandde tussen de bomen. Hij kwam een dag later in het ziekenhuis in Keulen om het leven door ernstige verwondingen aan zijn hoofd, borst en benen. Na drie opeenvolgende jaren met slechts één bandenleverancier, reden dit jaar alle teams op banden van Dunlop behalve het kleine Britse team Derrington-Francis-ATS dat met Goodyear-banden reed.[1]

GP nr. Ronde Grand Prix Circuit Plaats Datum
122
1 GP van Monaco Vlag van Monaco Circuit de Monaco Monte Carlo 10 mei
123
2 GP van Nederland Vlag van Nederland Circuit Park Zandvoort Zandvoort 24 mei
124
3 GP van België Vlag van België Circuit de Spa-Francorchamps Stavelot 14 juni
125
4 GP van Frankrijk Vlag van Frankrijk Circuit de Rouen-les-Essarts Orival (Seine-Maritime) 28 juni
126
5 GP van Groot-Brittannië Vlag van Verenigd Koninkrijk Brands Hatch West Kingsdown 11 juli
127
6 GP van Duitsland Vlag van Duitsland Nürburgring Nordschleife Nürburg 2 augustus
128
7 GP van Oostenrijk Vlag van Oostenrijk Zeltweg Luchthaven Circuit Zeltweg 23 augustus
129
8 GP van Italië Vlag van Italië Autodromo Nazionale Monza Monza 6 september
130
9 GP van de Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten Watkins Glen International Watkins Glen (New York) 4 oktober
131
10 GP van Mexico Vlag van Mexico Magdalena Mixhuca Circuit Mexico-Stad 25 oktober

De Grand Prix van Zuid-Afrika stond oorspronkelijk gepland als seizoensafsluiter van 1964 maar werd afgelast en een week later als eerste race van het seizoen 1965 gehouden.[2]

Ronde Grand Prix Circuit Plaats Originele datum
11 GP van Zuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Prince George Circuit Oos-Londen 26 december

Resultaten en klassement

[bewerken | brontekst bewerken]
Ronde Grand Prix Poleposition Snelste ronde Winnende coureur Winnende constructeur Banden Verslag
1 Vlag van Monaco GP van Monaco Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM D Verslag
2 Vlag van Nederland GP van Nederland Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Climax D Verslag
3 Vlag van België GP van België Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Climax D Verslag
4 Vlag van Frankrijk GP van Frankrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Australië Jack Brabham Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Climax D Verslag
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk GP van Groot-Brittannië Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Climax D Verslag
6 Vlag van Duitsland GP van Duitsland Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Vlag van Italië Ferrari D Verslag
7 Vlag van Oostenrijk GP van Oostenrijk Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney Vlag van Italië Lorenzo Bandini Vlag van Italië Ferrari D Verslag
8 Vlag van Italië GP van Italië Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Vlag van Italië Ferrari D Verslag
9 Vlag van Verenigde Staten GP van de Verenigde Staten Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM D Verslag
10 Vlag van Mexico GP van Mexico Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Climax D Verslag

Puntentelling

[bewerken | brontekst bewerken]

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie 1e 2e 3e 4e 5e 6e
Punten 9 6 4 3 2 1

Klassement bij de coureurs

[bewerken | brontekst bewerken]

De zes beste resultaten telden mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Coureur Vlag van Monaco
MON
Vlag van Nederland
NED
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Verenigde Staten
VST
Vlag van Mexico
MEX
Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees DNF 2 DNF DNF 3 1PS    DNF 1PS    2 2 40
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill 1S 4 (5) 2 2 2 DNFP DNF 1 11 39 (41)
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Clark 4P 1S 1 DNFP 1PS    DNF DNF DNF 7PS    5PS    32
4 Vlag van Italië Lorenzo Bandini 10 DNF DNF 9 5 3 1 3 DNF 3 23
5 Vlag van Verenigde Staten Richie Ginther 2 11 4 5 8 7 2 4 4 8 23
6 Vlag van Verenigde Staten Dan Gurney DNF DNFP 6PS    1 13 10 DNFS 10 DNF 1 19
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Bruce McLaren DNF 7 2 6 DNF DNF DNF 2 DNF 7 13
8 Vlag van Australië Jack Brabham DNF DNF 3 3S 4 12 9 14 DNF DNF 11
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Arundell 3 3 9 4 11
10 Vlag van Zwitserland Jo Siffert 8 13 DNF DNF 11 4 DNF 7 3 DNF 7
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson 7 6 DNS 12 7 DNF 3 11 5
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Spence 9 8 DNF 6 DNF 4 4
13 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Tony Maggs DNS DNS DNF 6 4 4
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Innes Ireland DNS 10 DNF 10 5 5 DNF 12 4
15 Vlag van Zweden Jo Bonnier 5 9 DNF DNF DNF 6 12 DNF DNF 3
16 Vlag van Nieuw-Zeeland Chris Amon DNQ 5 DNF 10 DNF 11 DNF DNF DNF 2
17 Vlag van Frankrijk Maurice Trintignant DNF 11 DNQ 5 DNF 2
18 Vlag van Verenigde Staten Walt Hansgen 5 2
19 Vlag van Verenigde Staten Phil Hill 9 8 DNF 7 6 DNF DNF DNF 9 1
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Trevor Taylor DNF 7 DNF DNF DNF DNQ 6 DNF 1
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood 6 12 8 DNF DNF 8 DNF 8 DNF 1
22 Vlag van Mexico Pedro Rodriguez 6 1
23 Vlag van Italië Giancarlo Baghetti 10 8 12 DNF 7 8 0
24 Vlag van Duitsland Gerhard Mitter 9 0
Vlag van Italië Ludovico Scarfiotti 9 0
26 Vlag van Mexico Moisés Solana 10 0
27 Vlag van Verenigde Staten Peter Revson DNQ DSQ DNS DNF 14 13 0
28 Vlag van Verenigde Staten Ronnie Bucknum 13 DNF DNF 0
29 Vlag van Verenigde Staten Hap Sharp NC 13 0
30 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Taylor 14 0
Vlag van Nederland Carel Godin de Beaufort DNF DNS 0
Vlag van België André Pilette DNF DNQ 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Raby DNF DNQ 0
Vlag van Australië Frank Gardner DNF 0
Vlag van Duitsland Edgar Barth DNF 0
Vlag van Oostenrijk Jochen Rindt DNF 0
Vlag van Portugal Mário de Araújo Cabral DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Richard Attwood DNS 0
Vlag van Zwitserland Jean-Claude Rudaz DNS 0
Vlag van Frankrijk Bernard Collomb DNQ 0
Vlag van Rhodesië John Love DNQ 0
Vlag van Italië Giacomo Russo DNQ 0
Pos. Coureur Vlag van Monaco
MON
Vlag van Nederland
NED
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Verenigde Staten
VST
Vlag van Mexico
MEX
Punten
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde

Klassement bij de constructeurs

[bewerken | brontekst bewerken]

Per race telt alleen het beste resultaat mee voor de constructeur.

De zes beste resultaten telden mee voor de eindstand, resultaten die tussen haakjes staan telden daarom niet mee voor het kampioenschap. Bij "Punten" staan de getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Constructeur Vlag van Monaco
MON
Vlag van Nederland
NED
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Verenigde Staten
VST
Vlag van Mexico
MEX
Punten
1 Vlag van Italië Ferrari 10 2 DNF 9 (3) 1PS    1 1PS    2 2 45 (49)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM 1S (4) (4) 2 2 2 2P (4) 1 8 42 (51)
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Climax 3P 1S 1 4P 1PS    8 DNF (6) (5)PS    4PS    37 (40)
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Climax 7 6P 3PS    1S 4 10 3S 10 DNF 1 30
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cooper-Climax 5 7 2 6 6 DNF DNF 2 DNF 7 16
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-BRM 9 DNF 11 4 DNF 7 3 13 7
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk BRP-BRM DNF 7 DNF 10 5 5 6 12 5
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-BRM 6 5 DNF 8 DNF 11 8 13 8 DNF 3
9 Vlag van Japan Honda 13 DNF DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Scirocco-Climax WD DNF DNQ 0
Vlag van Duitsland Porsche DNF DNS 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Ford DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derrington-Francis-ATS DNF 0
Pos. Constructeur Vlag van Monaco
MON
Vlag van Nederland
NED
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Verenigde Staten
VST
Vlag van Mexico
MEX
Punten
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde