Groene naaldaar

Groene naaldaar
	Taxonomische indeling
Rijk:	Plantae (Planten)
Stam:	Embryophyta (Landplanten)
Klasse:	Spermatopsida (Zaadplanten)
Clade:	Bedektzadigen
Clade:	Eenzaadlobbigen
Clade:	Commeliniden
Orde:	Poales
Familie:	Poaceae (Grassenfamilie)
Onderfamilie:	Panicoideae
Geslachtengroep:	Paniceae
Geslacht:	Setaria (Naaldaar)
	Soort
	Setaria viridis; (L.) P.Beauv. (1812)
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Groene naaldaar op Wikispecies
Portaal	Biologie

De groene naaldaar^[1] (Setaria viridis) is een sterk uitstoelende, eenjarige plant die behoort tot de grassenfamilie (Poaceae). De plant komt van nature voor in Eurazië.

De groene naaldaar wordt beschouwd als de wilde voorouder van de gedomesticeerde trosgierst (Setaria italica).^[1]

Kenmerken

De plant wordt 20-150 cm hoog en heeft rechtopstaande, onder de bloeiwijze geribbelde stengels met op de ribben kleine stekeltjes. Het blad is kaal en heeft een gewimperd tongetje (ligula). De onderkant van het blad voelt door de kleine tandjes ruw aan. De bladschede is alleen bovenaan langs de rand kort behaard.

De groene naaldaar bloeit in de herfst van juli tot september.^[1] De bloeiwijze is een 7-10 mm dikke aarpluim met 1,8-2,5 mm lange aartjes. Het onderste kelkkafje is veel korter dan het bovenste. Het bruinige, onderste kroonkafje (lemma) van de vruchtbare bloem is glad of dwars gerimpeld en wordt geheel of gedeeltelijk bedekt door het bovenste kelkkafje. Het bovenste kroonkafje (palea) van de onvruchtbare bloem is half zo lang als het onderste kroonkafje. Onderaan het aartje zitten 1-3, 5 mm lange, groene of paarsrode borstels met naar boven gerichte tandjes, waardoor ze bij het opstrijken niet haken. De 0,9 mm lange helmhokjes zijn donkerpurper en de stempels zijn purper.

De vrucht is een 2 mm lange graanvrucht en valt met het gehele aartje tegelijk af.

Geschiedenis

De groene naaldaar vormde het basisvoedsel van vele stammen in Europa sinds de bronstijd. In de 18de eeuw werden in Oost-Europa de rijpe aren met een sikkel geoogst en verzameld in het schort. Het stro werd later in het seizoen met een zeis afgemaaid.^[1]