Naar inhoud springen

Liggend streepje (leesteken)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
- – — _
aanhalingstekens „ ” “ ” " " ‘ ’ ' '
accolade { }
afbreekteken -
apostrof
beletselteken
dubbelepunt :
gedachtestreepje of
kastlijntje
guillemets « »
haakjes ( ) [ ] ⟨ ⟩
komma ,
koppelteken -
liggend streepje - _
omgekeerd uitroepteken ¡
omgekeerd vraagteken ¿
punt .
puntkomma ;
schuine streep /
uitroepteken !
vraagteken ?
weglatingsstreepje -
Woordscheiding
hoge punt ·
spatie  
ampersand &
apenstaartje @
asterisk *
backslash \
bullet
accent
caret/dakje ^
emoticon :-)
gelijkteken =
graad °
hekje #
munteenheidsteken ¤
obelisk
paragraafsymbool §
alineateken
procentteken %
promille
tilde ~
trema ¨
umlaut ¨
laag streepje/underscore _
sluisteken | ¦
Ongebruikelijke typografie
asterisme
lozenge
interrobang
ironieteken
referentieteken
dusteken
zero-width space ​ ​

Het liggend streepje is een leesteken. Verschillende tekens kunnen hieronder worden verstaan, zoals de divisie (-, een kort liggend streepje), de underscore (_, een laag liggend streepje) en het kastlijntje ( of , een iets langer liggend streepje).

Het wordt vooral gebruikt om twee of meer woorden die in feite één geheel vormen (vaak een samenstelling) met elkaar te verbinden, of om duidelijk aan te geven dat een woord dat aan het eind van een regel is afgebroken.

Naargelang het liggend streepje een van voornoemde functies heeft, varieert het in lengte en kan het een koppelteken, een afbreekteken of een weglatingsstreepje zijn. Het gedachtestreepje (–) heeft ook de vorm van een liggend streepje, maar is iets langer en wordt gebruikt om meerdere woorden binnen de zin een speciale positie te geven.