Naar inhoud springen

Praagse school

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Praagse school of Praagse kring is een belangrijke groep taal- en letterkundigen uit Tsjecho-Slowakije. De leden van de Praagse school hebben in het interbellum methoden ontwikkeld voor structuralistische verhaalanalyse en een theorie over standaardtaal en taalcultivering. De Praagse school heeft bovendien de basis gelegd voor de fonologie als volwaardig onderdeel van de taalkunde.

De Praagse school heeft een belangrijke invloed gehad op de linguïstiek en de semiotiek. Na de Praagse Coup werd de kring in 1952 opgeheven, maar de Praagse school bleef een belangrijke stroming binnen de functionele taalkunde.

Fundamenteel voor de Praagse school waren het onderzoek van Ferdinand de Saussure en de theorieën van het Russisch formalisme. De Praagse linguïsten beschouwen taal als een systeem van formele elementen (fonemen, morfemen, woorden, frasen, zinnen, teksten) die samen communicatie creëren.

Tegenwoordig is de Praagse kring een filologische vereniging die ernaar streeft bij te dragen tot de kennis van de taal en de bijbehorende tekensystemen volgens functioneel-structurele principes. Het organiseert regelmatig bijeenkomsten met lezingen en debatten, publiceert professionele publicaties en organiseert internationale evenementen.[1]

  1. Pražský lingvistický kroužek. cercledeprague.org. Geraadpleegd op 27 juni 2020.