Naar inhoud springen

Regering-Rogier II

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Regering-Rogier II
Voorzitter van de Ministerraad Charles Rogier
Voorzitter van de Ministerraad Charles Rogier
Coalitie Liberale Partij
Zetels Kamer 71 van 108 (10 december 1857)
Premier Charles Rogier
Aantreden 9 november 1857
Ontslagnemend 21 december 1867
Einddatum 3 januari 1868
Voorganger De Decker
Opvolger Frère-Orban I
Portaal  Portaalicoon   België

De regering-Rogier II (9 november 1857 - 3 januari 1868) was een Belgische regering. Deze werd tot stand gebrachten door de Liberale Partij. Ze volgde de regering-De Decker op en werd opgevolgd door de regering-Frère-Orban I. Op de dag van vandaag is deze regering nog steeds de langstlopende regering die het land ooit heeft gekend.

Nadat de katholieken bij de gemeenteraadsverkiezingen van 27 oktober 1857 een zware nederlaag leden, beschouwde De Decker dit als een afkeuring van zijn beleid en nam de regering-De Decker erg tegen de zin van de koning op 30 oktober 1857 ontslag, waarna er nieuwe parlementaire verkiezingen werden uitgeschreven voor 10 december.

De regering voerde een politiek van vrijhandel en economische expansie, waarbij ze geen oog had voor sociale maatregelen. In 1860 schafte minister van Financiën Walthère Frère-Orban het octrooirecht definitief af. Voortaan moesten burgers geen tol meer betalen bij het betreden van de stad en aldus werden de meeste stadsvesten en stadspoorten neergehaald. De beslissing van Frère-Orban is van groot belang geweest voor de ruimtelijke structuur van veel Belgische steden die bevrijd waren van de nauwe stadsomwallingen en voortaan vrij konden expanderen. Ook schafte hij de exporttaksen af en richtte hij nieuwe banken op, zoals het Gemeentekrediet van België en de Algemene Spaar- en Lijfrentekas.

In 1864 kwam de liberale meerderheid in de Kamer van volksvertegenwoordigers in gevaar, waardoor vervroegde verkiezingen plaatsvonden op 11 augustus 1864, die de liberalen weer een meerderheid gaf.

In 1864 werd de Spellingscommissie opgericht met de bedoeling om middelen voor te stellen die zouden kunnen leiden tot een eenparige Spelling der Nederduitsche taal.

In 1867 liepen de spanningen tussen de oudere, meer gematigde Rogier en de jongere, radicalere Frère-Orban zodanig op dat samenwerking in de regering vrijwel onmogelijk werd. Daarop nam Rogier ontslag en op 3 januari 1868 werd hij opgevolgd door Frère-Orban. Vanaf dan was zijn politiek rol zo goed als uitgespeeld.

Samenstelling

[bewerken | brontekst bewerken]

De regering telde zes ministers.

Ambtsbekleder Functie Termijn Partij
Charles Rogier
(1800-1885)
Minister
Binnenlandse Zaken
9 november 1857 - 26 oktober 1861 Liberale Partij
Minister
Buitenlandse Zaken
26 oktober 1861 - 3 januari 1868
Victor Tesch
(1812-1892)
Minister
Justitie
9 november 1857 - 12 november 1865 Liberale Partij
Minister ad interim
Financiën
3 juni 1861 - 26 oktober 1861
Adolphe de Vrière
(1806-1885)
Minister
Buitenlandse Zaken
9 november 1857 - 26 oktober 1861 extraparlementair (liberaal)
Walthère Frère-Orban
(1812-1896)
Minister
Financiën
9 november 1857 - 3 juni 1861 Liberale Partij
Minister ad interim
Openbare Werken
13 oktober 1858 - 14 januari 1859
Minister
Financiën
26 oktober 1861 - 3 januari 1868
Edouard Berten
(1806-1887)
Minister
Oorlog
9 november 1857 - 6 april 1859 extraparlementair (liberaal)
Félix Chazal
(1808-1892)
6 april 1859 - 12 november 1866 extraparlementair (liberaal)
Auguste Goethals
(1812-1888)
13 december 1866 - 3 januari 1868 extraparlementair
Joseph Partoes
(1811-1858)
Minister ad interim
Openbare Werken
9 november 1857 - 26 april 1858 extraparlementair (liberaal
Minister
Openbare Werken
26 april 1858 - 12 oktober 1858
Jules Vander Stichelen
(1822-1880)
Minister
Openbare Werken
14 januari 1859 - 3 januari 1868 Liberale Partij
Alphonse Vandenpeereboom
(1812-1884)
Minister
Binnenlandse Zaken
26 oktober 1861 - 3 januari 1868 Liberale Partij
Minister ad interim
Oorlog
12 november 1866 - 13 december 1866
Jules Bara
(1835-1900)
Minister
Justitie
12 november 1865 - 3 januari 1868 Liberale Partij

Herschikkingen

[bewerken | brontekst bewerken]