Przejdź do zawartości

Antoni (Szokotow)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni
Aleksiej Szokotow
Arcybiskup kiszyniowski i chocimski
Ilustracja
Kraj działania

Imperium Rosyjskie

Data i miejsce urodzenia

1799
Bogorodiczna Słoboda

Data i miejsce śmierci

13 marca 1871
Kiszyniów

Miejsce pochówku

Cerkiew Narodzenia Pańskiego w Kiszyniowie

Arcybiskup kiszyniowski i chocimski
Okres sprawowania

1861–1871

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia kiszyniowska

Śluby zakonne

7 kwietnia 1834

Diakonat

1829

Prezbiterat

30 listopada 1829

Chirotonia biskupia

2 kwietnia 1850

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 kwietnia 1850

Miejscowość

Petersburg

Miejsce

Sobór Trójcy Świętej

Konsekrator

Nikanor (Klemientjewski)

Antoni, imię świeckie Aleksiej Andriejewicz Szokotow (ur. 1799 w Bogorodicznej Słobodzie w powiecie izjumskim[1], zm. 1 marca?/13 marca 1871 w Kiszyniowie) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył kolegium charkowskie, a następnie Kijowską Akademię Duchowną, gdzie w 1823 uzyskał stopień magistra. W tym samym roku został zatrudniony jako nauczyciel języka niemieckiego i matematyki w seminarium duchownym w Połtawie. Po dwóch latach przeniesiono go na stanowisko wykładowcy nauk filozoficznych w Kijowskiej Akademii Duchownej. 30 listopada 1829 został wyświęcony na kapłana i skierowany do służby duszpasterskiej w cerkwi Świętych Konstantyna i Heleny w Kijowie. W 1831 został na kijowskiej uczelni profesorem nadzwyczajnym[2].

7 kwietnia 1834 został postrzyżony na mnicha, przyjmując imię zakonne Antoni. W sierpniu tego samego roku otrzymał stanowisko inspektora Kijowskiej Akademii Duchownej i wszedł do komitetu zajmującego się cenzurą duchownych wydawnictw eparchii kijowskiej. W 1836 podniesiono go do godności archimandryty, a następnie mianowano rektorem seminarium duchownego w Połtawie. W latach 1841–1850 był rektorem seminarium duchownego w Pskowie, łącząc te obowiązki najpierw z zarządem monasteru Przemienienia Pańskiego Eleazara Pskowskiego (do 1845), a następnie – monasteru Pskowsko-Pieczerskiego[2].

2 kwietnia 1850 został wyświęcony na biskupa wolskiego, wikariusza eparchii saratowskiej[2]. Jego głównym zadaniem miało być zwalczanie silnej na tym terenie wspólnoty staroobrzędowej, jednak jeszcze w tym samym roku, w związku ze zmianą granic eparchii[1], przeniesiono go do eparchii nowogrodzkiej, także jako jej biskupa pomocniczego z tytułem biskupa staro-russkiego. Od 1853 do 1858 był ordynariuszem eparchii orenburskiej[2].

W 1858 przeniesiony na katedrę kiszyniowską, pozostawał na niej do śmierci w 1871[2]. W 1861 otrzymał godność arcybiskupa[1]. Wyremontował na terenie eparchii kiszyniowskiej ok. 300 świątyń i utworzył 400 wiejskich szkół parafialnych, tworzył przy świątyniach biblioteki, rozpoczął wydawanie oficjalnej eparchialnej gazety, wydał zbiór artykułów teologicznych w języku rumuńskim (mołdawskim). W Kiszyniowie otworzył szkołę żeńską, którą następnie wspierał materialnie[2]. Angażował się w zwalczanie staroobrzędowców, przekonując duchownych, by własnym przykładem i argumentami starali się wpływać na staroobrzędowców i przekonywać ich do wstępowania do Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Podczas podróży po eparchii często odwiedzał cerkwie jednowiercze i dyskutował ze staroobrzędowcami o wierze[2].

Został pochowany w soborze Narodzenia Pańskiego w Kiszyniowie[2]. W okresie radzieckim, gdy sobór był zamknięty i zaadaptowany na cele świeckie, jego nagrobek przeniesiono na cmentarz przy kiszyniowskiej cerkwi św. Teodora Tyrona (Ciuflea).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c АНТОНИЙ [online], www.pravenc.ru [dostęp 2016-10-18].
  2. a b c d e f g h Антоний (Шокотов) [online], ortho-rus.ru [dostęp 2016-10-18] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-21].