Bez Idola
Rok założenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Gatunek |
piosenka turystyczna |
Aktywność |
od 1981 |
Wydawnictwo |
Dalmafon, Soliton |
Powiązania |
Młody Toruń |
Skład | |
Roman Uske Grzegorz Wilczewski Grzegorz Bielawski | |
Byli członkowie | |
Janusz Zajączkowski Wojciech Muża Jerzy Uske Joanna Drzewińska Grażyna Wiśniewska Marek Łagodziński Grażyna Hejno Wojciech Wądołowski Henryk Kamiński Ryszard Żarowski Wojciech Uske | |
Strona internetowa |
Bez Idola – polski zespół z kręgu piosenki turystycznej, studenckiej i autorskiej, powstały wiosną 1981 roku[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Grupa Bez Idola powstała z połączenia zespołów Dokąd i Filia Adama[2]. Jej członkowie wywodzili się w większości z toruńsko-bydgoskich środowisk akademickich, czyli z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy[2]. Zespół zadebiutował w maju 1981 roku na deskach Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, biorąc udział w dorocznym koncercie zatytułowanym Studenci swojemu miastu[3]. W sierpniu tego samego roku wystąpił na Ogólnopolskiej Turystycznej Giełdy Piosenki Studenckiej w Szklarskiej Porębie. W latach 1981–2002 w jego skład wchodzili: Grażyna Hejno (śpiew, flet poprzeczny), Wojciech Wądołowski (śpiew), Henryk Kamiński (śpiew), Roman Uske (śpiew, gitara), Wojciech Uske (śpiew) i Grzegorz Wilczewski (śpiew)[2]. W różnych okresach działalności grupy, przewinęli się także: Janusz Zajączkowski (śpiew; współzałożyciel zespołu), Wojciech Muża (skrzypce; współzałożyciel zespołu), Jerzy Uske (śpiew), Joanna Drzewińska (śpiew), Grażyna Wiśniewska (śpiew), Marek Łagodziński (śpiew, gitara), Katarzyna Kornat (śpiew) i Ryszard Żarowski (gitara)[3]. Zespół Bez Idola jest kontynuatorem działalności Grupy Toruń od której się uczył, a która na przełomie lat 70. i 80. XX w. należała do czołówki wykonawców z tzw. nurtu piosenki turystycznej w Polsce[1]. W pierwszych latach istnienia wykonywał utwory z repertuaru tej grupy, takie jak m.in.: Gawędziarze, Przemijanie, Turystyczny blues, czy Moje bajki – zdobywając popularność na studenckich scenach w latach 80. XX w.[1][4] Występował wówczas na wielu festiwalach piosenki studenckiej i turystycznej, zostając laureatem wielu z nich. Były to m.in.: OTGPS w Szklarskiej Porębie, Bazuna na Pomorzu, Yapa w Łodzi, Łajba w Charzykowach i wiele innych[1][2]. W późniejszych latach śpiewał w klubach studenckich podczas Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy[2]. W okresie stanu wojennego do repertuaru włączono piosenki autorskie o wydźwięku politycznym (m.in. Staruszka, Reżymowe tango, Ballada o zomuraju, Przeszukanie, czy Modlitwa internowanych)[1]. Przez 40 lat działalności artystycznej zespó�� Bez Idola ukształtował własny, rozpoznawalny styl oparty na wielogłosowym śpiewie i akompaniamencie gitarowym[1]. Od wielu lat wykonuje przede wszystkim piosenki z tekstami Andrzeja Michorzewskiego (powszechnie znany jako autor tekstów piosenek Kobranocki[5]) i muzyką Romana Uske, lecz w swoim repertuarze ma także stare „toruńskie” pieśni na które czekają wierni fani[1]. Do najbardziej popularnych piosenek autorskich grupy należą: Siódme niebo (największy przebój zespołu, który powstał w schyłkowym okresie istnienia Grupy Toruń; muz. Roman Bobkowski)[5][6], Marzec '88, Hania i Emil, Nostalgia a kiszone ogórki, Dziewczyna z czarnym parasolem, Ludzie są podli, W tym domu zapłakanym, czy Hotel Ukraina[1]. Zespół nadal jest aktywny i występuje zarówno na festiwalach jak i w małych salach klubów[1]. Obecnie w skład grupy Bez Idola wchodzą: Roman Uske (śpiew, gitara), Grzegorz Wilczewski (śpiew) i Grzegorz Bielawski (śpiew, gitara)[1]. W listopadzie 2018 roku, po wielu latach fani zespołu Bez Idola doczekali się dwupłytowego albumu pt. Krótka historia, który ukazał się nakładem Dalmafonu[5]. Jest to zapis koncertu, który odbył się w dniu 2 marca 2013 roku w Polskim Radiu Gdańsk[1]. 28 maja 2021 roku nakładem Solitonu ukazał się kolejny album grupy zatytułowany Michorzewski – Uske, podsumowujący wieloletnią współpracę obydwu twórców[7]. Zaś 13 lipca 2022 roku ukazała się płyta z piosenkami Andrzeja Wierzbickiego pt. Błądząc po Beskidzie, którą zespół nagrał razem z gitarzystą Jarosławem Kostyrą, autorem wszystkich aranżacji[8].
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]Albumy
[edytuj | edytuj kod]- 2018: Krótka historia (2 x CD, Dalmafon)[5]
- 2021: Michorzewski – Uske (CD, Soliton)[7]
- 2022: Błądząc po Beskidzie (CD, Soliton – z udziałem Jarosława Kostyry)[8]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Roman Uske: Bez Idola na Danielce 2019 - rys historyczny. festiwal.danielka.com.pl, 2019-06-23. [dostęp 2023-12-20]. (pol.).
- ↑ a b c d e Bez Idola. 40.bazuna.org.pl. [dostęp 2023-12-20]. (pol.).
- ↑ a b Bez Idola: Poczet zasłużonych dla Bez Idola 1981–2021. facebook.com, 2021-11-30. [dostęp 2022-08-07]. (pol.).
- ↑ Bez Idola: Markowe Granie. www.markowegranie.pl. [dostęp 2021-05-02]. (pol.).
- ↑ a b c d Bez Idola – Krótka historia (opis). www.empik.com. [dostęp 2021-05-02]. (pol.).
- ↑ Pozycja w katalogu: Piosenki turystyczne: Yapa, Cz. 1. katalog.bibliotekapiosenki.pl. [dostęp 2021-05-02]. (pol.).
- ↑ a b Bez Idola - Michorzewski – Uske. muzykacyfrowa.pl. [dostęp 2021-05-02]. (pol.).
- ↑ a b Błądząc po Beskidzie – Bez Idola i Jarosław Kostyra. muzykacyfrowa.pl. [dostęp 2022-08-07]. (pol.).