Przejdź do zawartości

Bogdan Musiał

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogdan Musiał
Państwo działania

Polska Niemcy

Data i miejsce urodzenia

1960
Wielopole

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Doktorat

1998

Habilitacja

2005

Instytut

Niemiecki Instytut Historyczny w Warszawie

Okres zatrudn.

1999–2004

Instytut

Instytut Pamięci Narodowej

Okres zatrudn.

2007–2010

Uczelnia

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Stanowisko

profesor nadzwyczajny

Okres zatrudn.

2010–2015

Bogdan Musiał (ur. 1960 w Wielopolu) – polski i niemiecki historyk specjalizujący się w badaniu dziejów Niemiec, Polski i Rosji w XX wieku, zwłaszcza w okresie II wojny światowej i w latach międzywojennych[1]. Działacz opozycji antykomunistycznej w PRL. W latach 2010–2015 był zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W latach 2021–2022[2] dyrektor Instytutu Strat Wojennych im. Jana Karskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1978–1984 pracował jako górnik w kopalniach węgla kamiennego „Wieczorek” oraz „Wujek” w Katowicach. Jednocześnie współpracował z Solidarnością. Prześladowany przez SB, w 1985 uciekł do Niemiec Zachodnich, gdzie uzyskał azyl polityczny[3], a w 1992 obywatelstwo. W latach 1990–1998 studiował historię, socjologię i politologię na uniwersytetach w Hanowerze i Manchesterze[3], jednocześnie pracując jako mechanik. W 1998 obronił doktorat na temat prześladowań Żydów w okupowanej Polsce. Pod koniec lat 90. wziął udział w debacie wokół niemieckiej wystawy „Wojna wyniszczająca. Zbrodnie Wehrmachtu 1941–1944”. Opublikował wówczas głośny artykuł naukowy, w którym wykazał, że kilka z prezentowanych fotografii przedstawia ofiary NKWD z czerwca 1941[4]. W latach 1999–2004 pracował w Niemieckim Instytucie Historycznym w Warszawie. Doktor habilitowany od 2005, w latach 2007–2010 był pracownikiem Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej[1]. W latach 2010–2015 był profesorem nadzwyczajnym na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego i kierował katedrą Studiów nad Europą Środkową i Wschodnią. Od 2018 do 2022 członek Rady przy Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku[5].

Wystąpił jako komentator historyczny w filmach dokumentalnych Towarzysz generał (2009), New Poland (2010), Towarzysz generał idzie na wojnę (2011)[6][7].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]

W języku polskim

[edytuj | edytuj kod]

W języku niemieckim

[edytuj | edytuj kod]
  • Deutsche Zivilverwaltung und Judenverfolgung im Generalgouvernement: eine Fallstudie zum Distrikt Lublin 1939–1944. Wiesbaden: Harrassowitz, 1999–2011. ISBN 978-3-447-04208-6.
  • „Konterrevolutionäre Elemente sind zu erschiessen”: die Brutalisierung des deutsch-sowjetischen Krieges im Sommer 1941. Berlin: Propyläen, 2000–2001. ISBN 978-3-549-07126-7.
  • „Aktion Reinhardt”. Der Völkermord an den Juden im Generalgouvernement 1941–1944. Osnabrück: Fibre Verlag, 2004. ISBN 3-929759-83-7.
  • Sowjetische Partisanen in Weißrußland. Innenansichten aus dem Gebiet Baranovici 1941–1944. Eine Dokumentation. München: Oldenbourg Verlag, 2004. ISBN 3-486-64588-9.
  • Genesis des Genozids: Polen 1939–1941. 2004–2010 (współredaktor: Klaus-Michael Mallmann). ISBN 978-3-534-18096-7.
  • Kampfplatz Deutschland, Stalins Kriegspläne gegen den Westen. Berlin: Propyläen, 2008. ISBN 3-929759-83-7.
  • Sowjetische Partisanen 1941-1944: Mythos und Wirklichkeit. Paderborn: Schöningh, 2009. ISBN 978-3-506-76687-8.
  • Stalins Beutezug: die Plünderung Deutschlands und der Aufstieg der Sowjetunion zur Weltmacht. Berlin: Propyläen, 2010. ISBN 978-3-549-07370-4.
  • Mengeles Koffer. Eine Spurensuche. Hamburg: Osbourg Verlag, 2019. ISBN 978-3955102005.

W języku angielskim

[edytuj | edytuj kod]
  • The Origins of „Operation Reinhard”: The Decision-Making Process for the Mass Murder of the Jews in the Generalgouvernment. Jad Waszem Studies 28, 2004, s. 113–153.
  • The Emergence of Ukraine. Self-Determination, Occupation, and War in Ukraine, 1917-1922. (współautor: Wolfram Dornik, m.in.). Toronto: Canadian Institute of Ukrainian Studies Press Edmonton, 2015. ISBN 978-1-894865-40-1.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Bogdan Musiał, Deutsche Nationalbibliothek. d-nb.de. [dostęp 2010-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (niem.).
  2. Prof. Musiał nie jest już dyrektorem Instytutu Strat Wojennych. Ujawniamy przyczyny dymisji [online], dorzeczy.pl/ [dostęp 2023-01-07] (pol.).
  3. a b Bogdan Musial. perlentaucher.de. [dostęp 2010-08-09]. (niem.).
  4. Bogdan Musiał: To nie była rosyjska zbrodnia. rp.pl, 2010-03-14. [dostęp 2010-08-09]. (pol.).
  5. Minister Kultury powołał członków Rady Muzeum. muzeum1939.pl. [dostęp 2018-02-09].
  6. Bogdan Musiał. filmweb.pl. [dostęp 2014-01-03].
  7. Pokaz filmu „Towarzysz Generał idzie na wojnę” – Uniwersytet Warszawski, 13 grudnia, godzina 20:00. wpolityce.pl, 8 grudnia 2011. [dostęp 2014-01-03].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]