Przejdź do zawartości

Brian Molko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brian Molko
Ilustracja
Występując przed Parlamentem Europejskim w Brukseli w 2010.
Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1972 r.
Bruksela

Instrumenty

gitara, gitara basowa, harmonijka ustna, instrumenty klawiszowe, flet

Gatunki

rock alternatywny, indie rock

Zawód

muzyk, kompozytor

Aktywność

od 1994

Wydawnictwo

EMI, Virgin Records, Hut Records, Caroline Records

Zespoły
Placebo
Strona internetowa

Brian Molko (ur. 10 grudnia 1972 w Brukseli) – belgijsko-brytyjski wokalista, gitarzysta, basista i autor tekstów zespołu Placebo.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Briana był bankierem, dlatego rodzina była zmuszona do częstych przeprowadzek (między innymi do Libanu i Liberii), by w końcu osiedlić się w Luksemburgu. Tam Brian zaczął uczęszczać do międzynarodowej szkoły, gdzie uczył się także Stefan Olsdal.

Brian zaczął interesować się teatrem (grał w szkolnej sekcji), co w przyszłości zaowocowało studiami aktorskimi w Goldsmith College w Londynie, podjętymi wbrew woli rodziców, zwłaszcza ojca, który oczekiwał, że syn pójdzie w jego ślady. Sam Brian także doszedł do wniosku, że aktorstwo go nie interesuje i zajął się muzyką. Okazjonalnie grywał w różnych klubach.

Przypadkiem, na stacji metra South Kensington, wpadł na Stefana Olsdala i zaprosił go na jeden ze swoich występów (notabene grał wtedy ze Stevenem Hewittem). Stefan postanowił współpracować z Brianem i tak powstała formacja Ashtray Heart (z ang.Popielniczkowe Serce). Wkrótce dołączył do nich Steven i tak narodziło się Placebo – w tym składzie zaczęli nagrywać demówki, ale Steve, związany z innym zespołem, musiał odejść. Zastąpił go Robert Schultzberg i pierwsza płyta zatytułowana po prostu Placebo powstała z jego udziałem. Jednak różnica charakterów i coraz liczniejsze spięcia na linii Brian – Robert doprowadziły do tego, że perkusista odszedł z zespołu.

Kiedy okazało się, że do chwilowego duetu może powrócić Steven Hewitt ustabilizował się ostateczny skład Placebo, który przetrwał do 2007 r. (w tej chwili Placebo posiada nowego perkusistę – Steve'a Forresta.) Molko, postrzegany początkowo jako nieprzystosowany, biseksualny[1] i androgyniczny przebieraniec, został doceniony jako uzdolniony muzyk i autor tekstów.

Brian był także producentem krótkometrażówki Sue's Last Ride (2001), aktorem (wraz z zespołem pojawił się w filmie Velvet Goldmine, gdzie grał Malcolma, wokalistę glamrockowej grupy The Flaming Creatures), i DJ-em. Założył także fundację charytatywną.

Obecnie mieszka w Londynie, gdzie wychowuje swojego syna, Cody'ego, którego urodziła Helena Berg, fotografka, autorka zdjęć na single z albumu Sleeping with Ghosts.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Dyskografia Placebo.
  • Trash Palace - Positions (2002)[2]
  • Alpinestars - White Noise (2002)[3]
  • Alpinestars Featuring Brian Molko - Carbon Kid (2002)[4]
  • Jane Birkin - Rendez-Vous (2004)[5]
  • Indochine - Alice & June (2005)[6]
  • Timo Maas - Pictures (2005)[7]
  • Losers - Beautiful Losers (2010)[8]
  • Losers Feat. Brian Molko - Summertime Rolls (2011)[9]
  • The Separate - Orchestral Variations (2012)[10]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Brian Molko w bazie Notable Names Database (ang.)
  2. Trash Palace - Positions at Discogs [online], www.discogs.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  3. Alpinestars - White Noise at Discogs [online], www.discogs.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  4. Alpinestars - Carbon Kid at Discogs [online], www.discogs.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  5. Jane Birkin - Rendez-Vous at Discogs [online], www.discogs.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  6. Indochine - Alice & June (CD, Album) at Discogs [online], www.discogs.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  7. Timo Maas - Pictures at Discogs [online], www.discogs.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  8. Losers - Beautiful Losers (CD, Album) at Discogs [online], www.discogs.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  9. Losers Feat. Brian Molko - Summertime Rolls (File) at Discogs [online], www.discogs.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  10. The Separate - Orchestral Variations V.01 (CD, Album) at Discogs [online], www.discogs.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).