Przejdź do zawartości

Claude Piquemal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Claude Piquemal
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 marca 1939
Siguer

Wzrost

172 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
brąz Tokio 1964 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
brąz Meksyk 1968 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 100 m)
Mistrzostwa Europy
złoto Belgrad 1962 bieg na 100 m
złoto Budapeszt 1966 sztafeta 4 × 100 m
brąz Budapeszt 1966 bieg na 100 m
Igrzyska śródziemnomorskie
złoto Neapol 1963 bieg na 100 m
srebro Neapol 1963 sztafeta 4 × 100 m

Claude Piquemal (ur. 19 marca 1939 w Siguer[1]) – francuski lekkoatleta, medalista olimpijski i mistrzostw Europy.

Był sprinterem. Na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie startował w biegu na 100 metrów (odpadł w ćwierćfinale) i w sztafecie 4 × 100 metrów (zdyskwalifikowana w eliminacjach)[1]. Dwa lata później na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie zdobył złoty medal w biegu na 100 metrów (przed swym rodakiem Jocelynem Delecourem), a w sztafecie 4 × 100 metrów był czwarty[2].

Na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio Piquemal odpadł w półfinale biegu na 100 metrów, natomiast w sztafecie 4 × 100 metrów zdobył wraz z kolegami brązowy medal (sztafeta biegła w składzie Paul Genevay, Bernard Laidebeur, Piquemal i Delecour)[1]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zdobył brązowy medal na 100 metrów (za Wiesławem Maniakiem i Rogerem Bambuckiem). Natomiast sztafeta 4 × 100 metrów z jego udziałem zdobyła złoty medal (w składzie Marc Berger, Delecour, Piquemal i Bambuck)[3]. Na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku startował tylko w sztafecie 4 × 100 metrów. Francuzi ponownie zostali brązowymi medalistami olimpijskimi (w składzie Gérard Fenouil, Delecour, Piquemal i Bambuck)[1].

Złoty medalista igrzysk śródziemnomorskich z 1963 w biegu na 100 metrów z czasem 10,5 s[4].

Piquemal był mistrzem Francji na 100 metrów w 1960 i 1963[5], wicemistrzem na 100 metrów w 1961 i 1962 oraz na 200 metrów w latach 1960-1963 i 1965, a także brązowym medalistą mistrzostw kraju na 100 metrów z 1959 i 1965 oraz na 200 metrów z 1959[6].

Rekordy życiowe:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Claude Piquemal [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-10] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 516, 520 [dostęp 2020-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 522, 527 [dostęp 2020-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  4. Jeux Méditerranéens de 1963 [online], cijm.org.gr, s. 2 [dostęp 2016-01-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-06-24] (fr.).
  5. French Championships [online], GBRAthletics.com [dostęp 2019-06-24] (ang.).
  6. Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 20 maja 2021, s. 224, 232, 240, 247, 255, 256, 271 [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-21] (fr.).
  7. Historique Records National – 200 m, Hommes [online], athle.com [dostęp 2016-01-14] (fr.).