Przejdź do zawartości

David Coverdale

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David Coverdale
Ilustracja
David Coverdale w roku 2013
Data i miejsce urodzenia

22 września 1951
Anglia (Saltburn-by-the-Sea)

Instrumenty

gitara, harmonijka

Typ głosu

baryton

Gatunki

rock, hard rock, heavy metal, blues-rock

Zawód

muzyk, kompozytor

Aktywność

od 1973

Zespoły
Deep Purple
Whitesnake
Coverdale/Page
Strona internetowa

David Coverdale (ur. 22 września 1951 w Saltburn-by-the-Sea[1]) – brytyjski wokalista rockowy, członek m.in. Deep Purple i Whitesnake[2].

Coverdale, do momentu zastąpienia Iana Gillana w Deep Purple w 1973 r., był mało znanym muzykiem. Pracował w sklepie z ubraniami w Redcar, kiedy wysłał swoją taśmę demo do Deep Purple. Dzięki swojemu głębokiemu, bluesowemu głosowi został przyjęty do zespołu i dzielił swe wokalne obowiązki z basistą Glennem Hughesem. Trzy lata później zespół rozpadł się. Wtedy Coverdale przeniósł się do Niemiec i przekazał swoje ścieżki wokalne na projekt z udziałem wielu artystów, zorganizowany przez Eddiego Hardina, a zarejestrowany przez RCA Records jako Wizard’s Convention.

Nie mogąc wystąpić w Anglii z powodu problemów z kontraktem, Coverdale nagrał wokal na swój solowy album, podczas gdy reszta ścieżek została nagrana w Londynie. Muzycy, którzy zagrali na tym albumie, zostali potem członkami oryginalnego składu Whitesnake. W 1982 r. Coverdale’owi zaproponowano dołączenie do Black Sabbath (Dio odszedł wtedy na skutek kłótni z Iommim) razem z perkusistą Cozym Powellem oraz do Bad Company, w którym miałby zastąpić Paula Rodgersa. Coverdale odmówił, a Tony Iommi zwerbował wtedy Iana Gillana, poprzednika Coverdale’a w Deep Purple, natomiast zespół Bad Company zakończył działalność. Powell dołączył do Coverdale’a w 1984 r. i nagrali razem album Slide It In. Mimo sporej popularności, Whitesnake nie cieszył się szacunkiem kolegów z branży. W utworze „Still of the Night” z albumu 1987, zespół tak bardzo zbliżył się do brzmienia Led Zeppelin, że Robert Plant nazwał sarkastycznie Coverdale’a „David Coverversion”.

Seria bluesowych i hardrockowych nagrań zaowocowała sporą popularnością w Wielkiej Brytanii i Europie. W USA sukcesem został dopiero album Whitesnake z 1987 r., który okrył się podwójną platyną. Został on napisany z byłym gitarzystą Thin Lizzy Johnem Sykesem. Coverdale rozwiązał Whitesnake w 1994 r., gdy firma Geffen Records nie przedłużyła z nim kontraktu. W tamtym czasie Coverdale pracował z byłym gitarzystą Led Zeppelin Jimmym Page’em nad projektem Coverdale-Page.

W 2002 r. Coverdale reaktywował Whitesnake, by ruszyć w europejską i amerykańską trasę. Skład prezentował się następująco: Marco Mendoza (gitara basowa), Doug Aldrich (gitara), Reb Beach (gitara), Tommy Aldridge (perkusja) i Timothy Drury (instrumenty klawiszowe).

W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 54. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader[3]. Z kolei w 2009 roku został sklasyfikowany na 33. miejscu listy 50 najlepszych heavymetalowych frontmanów wszech czasów według Roadrunner Records[4]. W 2016 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[5].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz więcej w artykule Whitesnake, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Coverdale/Page, w sekcji Dyskografia.
Albumy solowe
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
UK
[6]
CHE
[7]
SWE
[8]
GER
[9]
White Snake
  • Data: 9 lutego 1977
  • Wydawca: Purple, Attic
Northwinds
  • Data: 1 marca 1978
  • Wydawca: Purple, Polydor
78
Into the Light
  • Data: 17 października 2000[10]
  • Wydawca: EMI
75 84 31 45
„–” album nie był notowany.
Inne
Album Rok Uwagi
Deep PurpleBurn 1974 członek zespołu[11]
Jon LordWindows gościnnie[12]
Deep Purple – Stormbringer członek zespołu[13]
Roger GloverThe Butterfly Ball and the Grasshopper’s Feast gościnnie[14]
Deep Purple – Come Taste the Band 1975 członek zespołu[15]
Eddie HardinWizard’s Convention 1976 gościnnie
Barbi BentonAin’t That Just The Way 1978 gościnnie
Steve VaiPassion and Warfare 1989 gościnnie[16]
Bernie MarsdenThe Friday Rock Show Sessions 1992 gościnnie
Bernie Marsden – And About Time Too 2000 gościnnie
Tony FranklinWonderland 2003 gościnnie
Vandenberg’s MoonKingsVandenberg’s MoonKings 2014 gościnnie[17]
Bernie Marsden – Shine gościnnie[18]
Phil CollenThe Delta Deep 2015 gościnnie

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Heavy Metal: Louder Than Life (2006, film dokumentalny, reżyseria: Dick Carruthers)[19]
  • The Ritchie Blackmore Story (2015, film dokumentalny, reżyseria: Alan Ravenscroft)[20]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Encyclopaedia Metallum – David Coverdale. www.metal-archives.com. [dostęp 2015-08-05]. (ang.).
  2. Encyclopaedia Metallum – Deep Purple. www.metal-archives.com. [dostęp 2009-11-10]. (ang.).
  3. Hit Parader’s Top 100 Metal Vocalists of All Time. www.hearya.com. [dostęp 2010-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-08)]. (ang.).
  4. THE 50 GREATEST METAL FRONT-MEN OF ALL TIME!. www.roadrunnerrecords.com. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
  5. DAVID COVERDALE, GLENN HUGHES Talk DEEP PURPLE’s ROCK HALL Induction (Video). www.blabbermouth.net. [dostęp 2016-04-15]. (ang.).
  6. Davic Coverdale UK Albums Chart. www.officialcharts.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  7. David Coverdale Swiss Albums Chart. hitparade.ch. [dostęp 2015-08-08]. (niem.).
  8. David Coverdale Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  9. David Coverdale German Albums CHart. www.musicline.de. [dostęp 2015-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-25)]. (niem.).
  10. Alex Henderson: David Coverdale Into the Light review. www.allmusic.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  11. Deep Purple – Burn. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  12. Jon Lord – Windows. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  13. Deep Purple – Stormbringer. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  14. Roger Glover And Guests – The Butterfly Ball And The Grasshopper’s Feast. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  15. Deep Purple – Come Taste The Band. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  16. Steve Vai – Passion And Warfare. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  17. Vandenberg’s MoonKings – Vandenberg’s MoonKings. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  18. Bernie Marsden – Shine. www.discogs.com. [dostęp 2015-08-08]. (ang.).
  19. Heavy Metal: Louder Than Life. www.imdb.com. [dostęp 2011-07-28]. (ang.).
  20. The Ritchie Blackmore Story (2015). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).