Przejdź do zawartości

David Monrad Johansen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
David Monrad Johansen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1888
Vefsn

Pochodzenie

norweskie

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1974
Sandvika

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

David Monrad Johansen (ur. 8 listopada 1888 w Vefsn, zm. 20 lutego 1974 w Sandvika[1][2][3]) – norweski kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1904–1915 studiował w konserwatorium w Oslo, gdzie jego nauczycielami byli Per Winge i Christian Johnson (fortepian), Catharinus Elling i Iver Holter (teoria) oraz Karl Nissen (fortepian)[1][2][3]. Od 1915 do 1916 roku uczył się w Berlinie u Engelberta Humperdincka i Roberta Kahna[1][2][3]. Po powrocie do kraju pisał krytyki muzyczne do „Norske Intelligens sedler” (1916–1918) i „Aftenposten” (1925–1945), wydawał też pismo „Norsk Musikerblad” (1917–1918)[1]. W 1925 roku otrzymał państwowe stypendium twórcze[3]. W późniejszych latach odbył uzupełniające studia muzyczne w Paryżu (1927) i Lipsku (1933 i 1935)[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Był przedstawicielem szkoły narodowej w muzyce norweskiej, w swojej twórczości czerpał liczne nawiązania z rodzimej historii, literatury, legend i przyrody[1]. Posługiwał się tradycyjnymi formami z elementami impresjonizmu, harmonika w jego dziełach pełni rolę funkcyjno-kolorystyczną[1].

Opublikował monografię poświęconą Edvardowi Griegowi (Oslo 1934, 3. wyd. 1956; tłum. ang. 1938)[1][2].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Suita (1916)
  • Symfonisk fantasi (1936)
  • poemat symfoniczny Pan (1939)
  • Symfoniske variasjoner (1946)
  • Koncert fortepaniowy (1955)
  • Epigrammer over norske motiver (1963)

Utwory kameralne

  • Sonata skrzypcowa (1912)
  • Suita na wiolonczelę i fortepian (1943)
  • Kwintet fortepianowy (1947)
  • Kwintet na flet i kwartet smyczkowy (1967)
  • Kwartet smyczkowy (1969)

Utwory fortepianowe

  • Nordlandsbilleder (1918)
  • Fra Gudbrandsdalen (1922)
  • 2 portraetter fra middelalderen (1922)
  • Prillar-Guri (1924)
  • Nordlandske danser (1958)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • oratorium Voluspa (1926)
  • Sigvat Skald na baryton i orkiestrę (1928)
  • Ignis ardens na głos solowy, chór i orkiestrę (1931)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 470. ISBN 83-224-0453-0.
  2. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1744. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 422. ISBN 0-674-37299-9.