Przejdź do zawartości

Dmitrij Ustinow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dmitrij Ustinow
Дмитрий Фёдорович Устинов
Ilustracja
marszałek Związku Radzieckiego marszałek Związku Radzieckiego
Data i miejsce urodzenia

30 października 1908
Samara

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 1984
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1922–1984

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Stanowiska

minister obrony ZSRR

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
radziecka interwencja w Afganistanie

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Bohater Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej Bohater Mongolskiej Republiki Ludowej
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za wyróżnienie w ochronie granic państwowych ZSRR” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Za zwycięstwo nad Japonią” Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Za umacnianie braterstwa broni” Medal „Za rozwój dziewiczych ziem” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „50 lat radzieckiej milicji” Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy” Medal „W upamiętnieniu 250-lecia Leningradu” (ZSRR) Order Suche Batora (Mongolia) Order Suche Batora (Mongolia) Order Suche Batora (Mongolia) Order Czerwonego Sztandaru (Mongolia) Order Georgi Dimitrowa (Bułgaria) Order Georgi Dimitrowa (Bułgaria) Order Scharnhorsta Order Krzyża Grunwaldu I klasy Order Lwa Białego I klasy (Czechosłowacja) Order Klementa Gottwalda Order Klementa Gottwalda Order Flagi z Rubinami (Węgry) Order Flagi z Rubinami (Węgry) Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii
Dmitrij Ustinow
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 października 1908
Samara

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 1984
Moskwa

Wiceprzewodniczący Rady Ministrów ZSRR
Okres

od 13 marca 1963
do 26 marca 1965

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Minister obrony ZSRR
Okres

od 29 kwietnia 1976
do 20 grudnia 1984

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Poprzednik

Andriej Grieczko

Następca

Siergiej Sokołow

Komisarz ludowy uzbrojenia ZSRR
Okres

od 9 czerwca 1941
do 19 marca 1946

Przynależność polityczna

Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików)

Poprzednik

Boris Wannikow

Minister Uzbrojenia ZSRR
Okres

od 19 marca 1946
do 15 marca 1953

Przynależność polityczna

Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików)

Minister Przemysłu Obronnego ZSRR
Okres

od 15 marca 1953
do 14 grudnia 1957

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Następca

Aleksander Domraczew[1]

Przewodniczący Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej
Okres

od 13 marca 1963
do 26 marca 1965

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego

Następca

Władimir Nowikow

Dmitrij Fiodorowicz Ustinow (ros. Дмитрий Фёдорович Устинов, ur. 17 października?/30 października 1908 w Samarze, zm. 20 grudnia 1984 w Moskwie) – radziecki inżynier, wojskowy, wysoki działacz partyjny i państwowy.

Członek Komitetu Centralnego KPZR (1952), sekretarz KC KPZR (1965–1976), członek Biura Politycznego KC KPZR, wicepremier ZSRR (1957–1965), minister obrony ZSRR (1976–1984), marszałek Związku Radzieckiego (mianowany w 1976), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2., 4., 5., 6., 7., 8., 9. i 10. kadencji, Bohater Związku Radzieckiego (1978) i dwukrotny Bohater Pracy Socjalistycznej (1942, 1961), Bohater Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej (1982) i Bohater Mongolskiej Republiki Ludowej (1981).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1922–1923 służył jako ochotnik w Armii Czerwonej w Samarkandzie. Po demobilizacji w 1923 pracował początkowo jako ślusarz, potem jako dyrektor w fabryce w miejscowości Iwanowo. W 1934 ukończył Wojskowy Instytut Mechaniczny w Leningradzie i pracował jako inżynier, szef biura pracy i eksperymentów w dziedzinie transportu morskiego artylerii. Od 1937 zastępca głównego konstruktora, a następnie dyrektor Zakładów „Bolszewik” w Leningradzie.

W 1941 mianowany przez Józefa Stalina ludowym komisarzem uzbrojenia (później minister przemysłu obronnego). Po wojnie wykorzystał specjalistów niemieckich na potrzeby radzieckiego programu rakietowego i badań kosmicznych. Twórca radzieckiego przemysłu rakietowego. Pełnił funkcję wicepremiera ZSRR od 1957–1965. Był członkiem-kandydatem Politbiura KC KPZR od 1965, w tym też roku został sekretarzem KC odpowiedzialnym za produkcję zbrojeniową. Od 1976 minister obrony i członek Biura Politycznego; w tym roku otrzymał też stopień wojskowy Marszałka Związku Radzieckiego. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2. i od 4. do 10. kadencji.

Przyjaciel Leonida Breżniewa i jeden z najbardziej wpływowych ludzi na szczycie władz ZSRR – przywódca kompleksu obronno-przemysłowego. Lobbował za zwiększaniem wydatków na zbrojenia. W 1979 wpłynął na interwencję wojsk radzieckich w Afganistanie. W czasie kryzysu polskiego 1980 zwolennik interwencji zbrojnej w Polsce.

W pogrzebie marsz. Dmitrija Ustinowa uczestniczyła delegacja PRL w składzie: zastępca członka Biura Politycznego KC PZPR, minister obrony narodowej PRL gen. armii Florian Siwicki – przewodniczący delegacji, ambasador PRL w ZSRR Stanisław Kociołek, wiceminister obrony narodowej, szef Głównego Zarządu Politycznego WP gen. broni dr Józef Baryła, wiceminister obrony narodowej, szef Sztabu Generalnego WP gen. broni Józef Użycki, attaché wojskowy, morski i lotniczy przy Ambasadzie PRL w ZSRR gen. dyw. Henryk Koczara, a także zastępca szefa Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego gen. dyw. Stanisław Antos.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jako przewodniczący Państwowego Komitetu ZSRR ds. Technologii Obronnych.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]