Przejdź do zawartości

Douglas DC-2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Douglas DC-2
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Douglas

Typ

pasażerski, transportowy

Załoga

2-3

Historia
Data oblotu

11 maja 1934

Lata produkcji

1934-1935

Liczba egz.

156

Dane techniczne
Napęd

2 gwiazdowe Wright Cyclone GR-F53

Moc

2 × 540 kW

Wymiary
Rozpiętość

25,9 m

Długość

19,1 m

Wysokość

4,8 m

Powierzchnia nośna

87,3 m²

Masa
Własna

5 650 kg

Użyteczna

8 420 kg

Osiągi
Prędkość maks.

338 km/h

Prędkość przelotowa

274 km/h

Prędkość wznoszenia

310 m/min

Pułap

6 930 m

Promień działania

1 750 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
12

DC-2 (Douglas Commercial 2) – amerykański samolot pasażerski i transportowy. Na bazie DC-2 zbudowano w 1935 roku jego następcę DC-3, który został jednym z najsłynniejszych samolotów w historii lotnictwa.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

We wczesnych latach 30. XX wieku pojawiły się w USA obawy o bezpieczeństwo użytkowania samolotów o drewnianej konstrukcji skrzydeł, spowodowane katastrofą samolotu Fokker F.VII. Doprowadziło to do konieczności wymiany przez linie lotnicze samolotów na bardziej nowoczesne, metalowe konstrukcje. Pierwszą odpowiedzią na te żądania był Boeing 247, zaprojektowany dla linii lotniczych United Airlines. Z powodu ścisłej współpracy Boeinga z United linie Transcontinental and Western Air (TWA) były zmuszone szukać innego dostawcy[1]. Douglas przedstawił spełniający wymagania TWA prototypowy model DC-1, na bazie którego powstała wersja produkcyjna DC-2. TWA złożyło początkowo zamówienie na 20 egzemplarzy.

Dalsze zamówienia złożyły inne linie lotnicze z USA i Europy. W Europie DC-2 latał, między innymi, w barwach linii KLM, LOT-u, Swissaira. Samoloty dla klientów europejskich montowano w zakładach Fokkera. Istniały też wersje wojskowe, używane przez siły powietrzne i marynarkę wojenną USA. Łącznie zbudowano 156 egzemplarzy.

Na bazie DC-2 w 1935 roku skonstruowano samolot bombowy Douglas B-18 Bolo.

Samoloty DC-2 w barwach PLL LOT

[edytuj | edytuj kod]

Polska zakupiła 3 samoloty DC-2.

Wersje

[edytuj | edytuj kod]

Samoloty cywilne:

  • DC-2 – wersja podstawowa,
  • DC-2A – silniki Pratt & Whitney Hornet,
  • DC-2B – silniki Bristol Pegasus VI, 2 samoloty użytkowane przez LOT.

Samoloty wojskowe:

  • XC-32 – 16-miejscowa wersja pasażerska,
  • C-32A – samoloty cywilne, wcielone do Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych po wybuchu II wojny światowej,
  • C-33 – wersja transportowa,
  • YC-34 – pasażerski, do przewozu osobistości (salonka),
  • C-38 – C-33 ze zmienioną częścią ogonową, silniki Wright R-1820-45, o mocy 694 kW,
  • C-39 – Zbudowane z części DC-2 i DC-3, silniki Wright R-1820-55, o mocy 727 kW,
  • C-41 – pasażerski, do przewozu osobistości, silniki Pratt & Whitney R-1830-21, o mocy 895 kW,
  • C-42 – C-41 wyposażony w silniki Wright R-1820-53, o mocy 895 kW, a także podobnie przebudowane C-39,
  • R2D, R2D-1 – oznaczenia stosowane przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Douglas Aircraft Builds the DC-1 and DC-2. [w:] U.S. Centennial of Flight [on-line]. NASA. [dostęp 2009-12-29]. (ang.).
  2. ASN Aircraft accident 23-NOV-1937 Douglas DC-2-115D SP-ASJ
  3. Ewakuacja polskich samolotów po 1 września 1939 roku. [dostęp 2011-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-07)].