Przejdź do zawartości

Giorgio Spinola

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giorgio Spinola
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1667
Genua

Data i miejsce śmierci

17 stycznia 1739
Rzym

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

10 maja 1721–7 marca 1724

Prefekt Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów
Okres sprawowania

1726–1739

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

6 czerwca 1706

Prezbiterat

13 czerwca 1706

Sakra biskupia

7 czerwca 1711

Kreacja kardynalska

29 listopada 1719
Klemens XI

Kościół tytularny

biskup Palestriny

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

7 czerwca 1711

Konsekrator

Fabrizio Paolucci

Współkonsekratorzy

Ferdinando Nuzzi
Domenico de Zaoli

Giorgio Spinola (ur. 5 czerwca 1667 w Genui, zm. 17 stycznia 1739 w Rzymie[1]) – włoski kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Cristofora Spinoli i Ersilii Centurione[1]. Początkowo studiował literaturę w kolegium jezuickim w Sienie, a następnie na tamtejszym uniwersytecie, w 1691 uzyskał stopie doktora utroque iure[1]. Po ukończeniu studiów został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i prałatem papieskim[1]. W 1695 został wicelegatem w Ferrarze oraz konsultorem rzymskiej inkwizycji[1]. W latach 1696–1699 był gubernatorem w Civitavecchia i superintendentem w Corneto[1]. Od 1699 do 1701 był gubernatorem w Viterbo, a od 1701 do 1703 – w Perugii[1]. 6 czerwca 1706 przyjął święcenia diakonatu, a tydzień później prezbiteratu[2]. 1 czerwca 1711 został wybrany arcybiskupem tytularnym Cezarei Kapadockiej, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. Tego samego roku został mianowany nuncjuszem apostolskim w Hiszpanii, a dwa lata później w Austrii[2]. 29 listopada 1719 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Agnetis extra moenia[2]. Od 10 maja 1721 do 7 marca 1724 był sekretarzem stanu[2]. Od 20 lutego 1726 przez roczną kadencję pełnił rolę kamerlinga Kolegium Kardynałów[1]. Był także prefektem Kongregacji ds. Immunitetów Kościelnych, legatem w Bolonii i protektorem zakonu kamedułów[1]. Podczas nieobecności kardynała Annibale Albaniego (1736-1737), Spinola pełnił w zastępstwie rolę kamerlinga[1]. 3 sierpnia 1738 został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Palestriny[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j Spinola, Giorgio. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-19]. (ang.).
  2. a b c d e f Giorgio Cardinal Spínola. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-19]. (ang.).