Przejdź do zawartości

Giuliano Vassalli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giuliano Vassalli
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1915
Perugia

Data i miejsce śmierci

21 października 2009
Rzym

Zawód, zajęcie

prawnik, nauczyciel akademicki, polityk

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001)

Giuliano Vassalli (ur. 25 kwietnia 1915 w Perugii, zm. 21 października 2009 w Rzymie[1]) – włoski prawnik, nauczyciel akademicki i polityk, w latach 1987–1991 minister sprawiedliwości, parlamentarzysta, sędzia Sądu Konstytucyjnego i jego przewodniczący.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn uznanego prawnika Filippa Vassalliego. W 1936 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”. Od 1938 pracował jako nauczyciel akademicki na uniwersytetach w Urbino, Pawii, Padwie, Genui i Neapolu. Od lat 60. do połowy lat 80. był wykładowcą macierzystej uczelni[1]. W pracy naukowej specjalizował się w zagadnieniach z zakresu prawa karnego[1]. Praktykował również jako adwokat[2].

W trakcie II wojny światowej działacz włoskiego ruchu oporu. W 1944 był jednym z organizatorów akcji uwolnienia z rzymskiego więzienia grupy socjalistycznych partyzantów (wśród których byli dwaj przyszli prezydenci Giuseppe Saragat i Sandro Pertini)[1]. W kwietniu tegoż roku został za prowadzoną działalność zatrzymany przez Niemców, następnie poddany torturom. Zwolniono go w czerwcu m.in. dzięki wstawiennictwu papieża Piusa XII[1][3].

Był działaczem Włoskiej Partii Socjalistycznej. Z jej ramienia wchodził w skład Izby Deputowanych V kadencji (1968–1972) oraz Senatu IX kadencji (1983–1987). Od lipca 1987 do lutego 1991 sprawował urząd ministra sprawiedliwości w trzech rządach, którymi kierowali kolejno Giovanni Goria, Ciriaco De Mita i Giulio Andreotti[2]. W 1991 powołany w skład Sądu Konstytucyjnego na dziewięcioletnią kadencję. W latach 1999–2000 pełnił funkcję przewodniczącego tej instytucji[1].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (1966)[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Vassalli, Giuliano. treccani.it. [dostęp 2018-04-02]. (wł.).
  2. a b Giuliano Vassalli. camera.it. [dostęp 2018-04-02]. (wł.).
  3. Giuliano Vassalli: cosi' Karl Hass intercedette per me nel 1944. corriere.it, 11 czerwca 1997. [dostęp 2018-04-02]. (wł.).
  4. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 27 grudnia 1966. [dostęp 2018-04-02]. (wł.).