Przejdź do zawartości

Irena Świderska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irena Świderska
Data i miejsce urodzenia

9 października 1909
Warszawa

Data i miejsce śmierci

7 stycznia 1996
Trzcianka

Informacje klubowe
Klub

AZS Poznań

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski seniorów
złoto Kraków 1935 bieg na 800 m
złoto Mysłowice 1935 bieg przełajowy
złoto Warszawa 1934 sztafeta 4 × 200 m
złoto Warszawa 1934 bieg na 800 m
złoto Łódź 1932 bieg na 800 m
srebro Bydgoszcz 1937 bieg na 200 m
srebro Bydgoszcz 1937 sztafeta 4 × 200 m
srebro Poznań 1936 bieg przełajowy
srebro Kraków 1935 sztafeta 4 × 200 m
srebro Warszawa 1934 sztafeta 4 × 100 m
srebro Chorzów 1933 bieg na 800 m
srebro Łódź 1933 bieg przełajowy
brąz Kraków 1935 bieg na 80 m ppł
brąz Bydgoszcz 1937 bieg na 60 m
brąz Bydgoszcz 1937 bieg na 100 m
brąz Bydgoszcz 1937 skok w dal
brąz Kraków 1935 skok w dal z miejsca
brąz Warszawa 1931 bieg na 800 m

Irena Świderska, po mężu Krawiec (ur. 9 października 1909 w Warszawie, zm. 7 stycznia 1996 w Trzciance[1]) – polska lekkoatletka, reprezentantka Polski, medalistka akademickich mistrzostw świata (1935), wielokrotna mistrzyni Polski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Specjalizowała się w biegach sprinterskich; na 60 metrów, 100 m, 200 m, a także w średniodystansowych m.in. na 800 m, biegała w sztafetach 100 i 200 m. Uprawiała skok w dal oraz skok w dal z miejsca. Była zawodniczką AZS Poznań.

Reprezentowała Polskę na Światowych Igrzyskach Kobiet w 1934 (odpadła w eliminacjach biegu na 800 m) oraz akademickich mistrzostwach świata w 1935, gdzie zdobyła srebrny medal w biegu na 400 m i brązowy medal w sztafecie 4 x 100 m (z Ireną Segno, Marią Szajną i Stanisławą Walasiewicz)[1].

Na mistrzostwach Polski seniorów na otwartym stadionie zdobyła dziewiętnaście medali, w tym pięć złotych, osiem srebrnych i sześć brązowych: w biegu na 800 m - złoto (3-krotnie), srebro oraz brąz; w sztafecie 4 × 200 m - złoto i 2-krotnie srebro; w biegu przełajowym - złoto i 2-krotnie srebro, w sztafecie 4 × 100 m i w biegu na 200 m - po jednym srebrnym medalu. Brązowe medale zdobyła w biegu na 60 m, 100 m i 80 ppł oraz w skoku w dal i w skoku w dal z miejsca[1][2].

Zdobywczyni czternastu medali na halowych mistrzostwach Polski w tym dziewięciu złotych, trzech srebrnych i dwóch brązowych: w biegu na 500 m - złoto (1933, 1934, 1936, 1938), srebro (1935, 1937); skok w dal - złoto (1935, 1936, 1937); bieg na 50 m przez płotki - złoto (1937), srebro (1936); w sztafecie 4 × 50 m - złoto (1935, ponadto w 1934 zwyciężyła w sztafecie 4 x 50, ale konkurencja została rozegrana poza oficjalnym programem zawodów), brąz 1937; w skoku wzwyż brąz (1936)[3].

Rekordy życiowe'[4]:

Konkurencja Data i miejsce Wynik
bieg na 100 metrów 23 maja 1937, Poznań 13,30
bieg na 200 metrów 11 lipca 1937, Bydgoszcz 28,0
bieg na 800 metrów 8 lipca 1934, Warszawa 2.22,8
bieg na 1000 metrów 19 marca 1933, Poznań 3.38,50
skok w dal 23 lutego 1936, Przemyśl 4,96

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Henryk Kurzyński, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Tadeusz Wołejko: Historia polskiej kobiecej lekkoatletyki w okresie międzywojennym. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 405.
  2. Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece, wyd. Bydgoszcz 2011, s. 452
  3. Daniel Grinberg i inni Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014, wyd. Warszawa-Sopot 2014, s. 450
  4. Irena Świderska na portalu bieganie [online], bieganie.pl [dostęp 2016-12-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-21] (pol.).