Przejdź do zawartości

Irena Bajerowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irena Bajerowa
Data urodzenia

13 marca 1921

Data śmierci

30 czerwca 2010

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki w Krakowie

Zawód, zajęcie

językoznawca

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami Medal Wojska Złoty Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 Krzyż Armii Krajowej Medal Komisji Edukacji Narodowej
Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” Odznaka pamiątkowa Akcji „Burza”

Irena Bajerowa (ur. 13 marca 1921, zm. 30 czerwca 2010) − polska językoznawczyni, profesor, doktor honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Córka językoznawcy, profesora Zenona Klemensiewicza.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Na rok przed wybuchem II wojny światowej rozpoczęła studia filologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Poznała w tym czasie osobiście Karola Wojtyłę. W czasie okupacji niemieckiej pracowała w Polskim Czerwonym Krzyżu. W 1940 wstąpiła do Związku Walki Zbrojnej. Po 1945 kontynuowała studia. W 1951 obroniła pracę doktorską pod kierunkiem Kazimierza Nitscha. Podjęła pracę dydaktyczną na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1955 zaczęła prowadzić wykłady w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach. Habilitowała się na Uniwersytecie Wrocławskim w 1963. Po utworzeniu w 1968 Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach została zastępcą dyrektora Instytutu Filologii Polskiej. W 1974 Rada Państwa PRL nadała dr hab. Bajerowej tytuł profesora nadzwyczajnego. Była internowana w stanie wojennym jako prorektor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W jej sprawie interweniował biskup Herbert Bednorz. W latach 1988–1992 przewodniczyła Radzie Naukowej Instytutu Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk. Rada Państwa w 1989 nadała jej tytuł profesora zwyczajnego. W 1991 przeszła na emeryturę. Pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1] (kwatera M-płn.-15).

W 1952 r. wyszła za mąż za Kazimierza Bajera ps. "Leliwa", oficera Armii Krajowej[2], który w latach 1945–1951 był więziony i torturowany przez SB. Mieli dwoje dzieci[3].

Wraz z mężem ufundowała tablicę upamiętniającą ppłk. Jana Kantego Lasotę ps. "Przyzba", szefa sztabu Okręgu Kraków Armii Krajowej, aresztowanego w 1945 r. przez NKWD i uwięzionego w obozie pracy w Kazachstanie, gdzie zmarł w 1950 r.[4] Tablica została wmurowana i uroczyście odsłonięta w 1996 r. na fasadzie kamienicy przy ul. Mikołajskiej 20 w Krakowie[5].

Grób prof. Zenona Klemensiewicza i prof. Ireny Bajerowej na cmentarzu Rakowickim

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 20, ISBN 978-83-233-4527-5.
  2. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2022-08-31].
  3. List do Pani - W SŁUŻBIE, NAUCE, SPOŁECZEŃSTWU, RODZINIE O PROFESOR IRENIE BAJEROWEJ [online], www.listdopani.pl [dostęp 2022-08-31].
  4. Jan Kanty Lasota, GW – Pamięci konspiratorów krakowskiego Kedywu AK [online], www.kedyw.info [dostęp 2022-08-31].
  5. Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego [online], www.sowiniec.com.pl [dostęp 2022-08-31].
  6. Postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 marca 2010 r. o nadaniu orderów. (M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 555)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]