Przejdź do zawartości

Jakub Działyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jakub Działyński
Herb
Ogończyk
Rodzina

Działyńscy herbu Ogończyk

Data urodzenia

1709

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1756
Działyń

Ojciec

Michał Działyński (zm. 1713)

Żona

Konstancja z Cieleckich

Odznaczenia
Order Orła Białego

Jakub Działyński herbu Ogończyk (ur. 1709, zm. 21 grudnia 1756 w Działyniu), wojewoda malborski od 1755.

Syn Michała. Był posłem na sejm nadzwyczajny pacyfikacyjny 1736 roku, łowczym poznańskim w latach (17371738), następnie chorążym wschowskim 1738 oraz kaliskim 1742. Poseł województwa kaliskiego na sejm 1744 roku[1]. Na sejmie 1744 roku popierał aukcję wojska, ale i wolności podatkowe szlachty. W 1746 posłował na sejm z ziemi dobrzyńskiej, gdzie kwestionowano prawdziwość jego obioru, bo miał być nieobecny na sejmiku elekcyjnym.

W latach (17461747) był starostą Nakła, a w 1748 starostą kiszporskim. Związał się ze stronnictwem dworskim, zdobywając względy Jerzego Mniszcha, na rzecz którego agitował w Wielkopolsce. W 1750 otrzymał nominację na podkomorzego poznańskiego, a w 1755 na wojewodę malborskiego. W 1755 zasiadał w trybunale koronnym w Piotrkowie Trybunalskim oraz trybunale skarbowym w Radomiu. W ciągu lat dał się poznać jako osoba szlachetna i dobroczynna, składał liczne datki na rzecz kościołów, zwłaszcza na katedrę w Gnieźnie. Był dobroczyńcą zakonów: jezuitów oraz karmelitów poznańskich i kcyńskich. Posiadał liczne majątki ziemskie: Niechanowo, Witkowo z przyległymi wsiami, Dębnicę, Działyń. Zakupił Mroczę w powiecie nakielskim, miał też liczne dobra w województwie chełmińskim. Otrzymał tenuty: murzynowską na Kujawach i powidzką (po teściu). Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego w listopadzie 1755. Przed śmiercią w 1756 wyjechał na leczenie do Karlsbadu[2]. Został pochowany w katedrze w Gnieźnie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mieczysław Skibiński, Europa a Polska w dobie wojny o sukcesyę austryacką w latach 1740-1745. T. 2. Dokumenty, Kraków 1913, s. 290.
  2. A. Kucharski, Sarmaci u wód. Podróż biskupa Józefa Sapiehy oraz Ignacego i Jana Łopacińskich do cieplic akwizgrańskich w 1740 r., „Klio”, 2013, t. 24, s. 18-19.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]