Przejdź do zawartości

Karol VI Szalony

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol VI Szalony
Ilustracja
ilustracja herbu
podpis
Delfin Francji
Okres

od 1368
do 1380

Poprzednik

Karol V Mądry

Następca

Karol VII Walezjusz

Król Francji
Okres

od 16 września 1380
do 21 października 1422

Poprzednik

Karol V Mądry

Następca

Karol VII Walezjusz

Dane biograficzne
Dynastia

Walezjusze

Data i miejsce urodzenia

3 grudnia 1368
Paryż, Francja

Data i miejsce śmierci

21 października 1422
Paryż, Francja

Ojciec

Karol V Mądry

Matka

Joanna de Burbon

Żona

Izabela Bawarska

Karol VI Szalony lub Umiłowany, fr. Charles VI le Bien-Aimé/le Fol (ur. 3 grudnia 1368 w Paryżu, zm. 21 października 1422 tamże) – król Francji w latach 1380–1422 z dynastii Walezjuszów. Był synem króla Karola V Mądrego i Joanny de Burbon.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1392 roku podczas podróży do Orleanu zapadł niespodziewanie na chorobę psychiczną, która nie opuściła go aż do śmierci. Twierdził, że jest zrobiony ze szkła i nie wolno go dotykać. O regencję nad szalonym władcą walczyły dwa stronnictwa, skupione wokół braci królewskich: rodzonego – Ludwika, księcia Orleańskiego, i stryjecznego – Jana bez Trwogi, księcia Burgundii.

Pierwsze lata panowania tego władcy przypadły na okres względnego spokoju ze strony Anglii i zamrożenia walk podczas tzw. wojny stuletniej. Natomiast choroba psychiczna Karola VI pogłębiała anarchię w kraju. Doszło do znacznego usamodzielnienia się francuskich książąt feudalnych. W 1407 roku z inicjatywy księcia burgundzkiego Jana bez Trwogi zamordowano Ludwika Orleańskiego. W 1415 roku wznowiono działania wojenne z Anglią. Anglicy pod wodzą swego monarchy Henryka V pobili Francuzów w bitwie pod Azincourt w październiku 1415 roku.

W 1419 roku zginął Jan bez Trwogi. Rok później Karol VI zawarł traktat w Troyes, który pomijał następstwo jego syna – delfina Karola – na rzecz króla angielskiego Henryka V Lancastera. W 1422 roku zmarli zarówno Karol VI, jak i Henryk V.

Królem Francji ogłoszono Henryka VI Lancastera, jednakże francuscy lojaliści uważali za swojego władcę Karola – syna szalonego władcy. Po przerwaniu oblężenia Orleanu 17 lipca 1429 roku w zdobytym Reims Karol VII został koronowany na króla Francji. Spóźniona, mająca zapobiec katastrofie koronacja Henryka na króla Francji odbyła się z całkowitym pominięciem ustalonego ceremoniału 16 grudnia 1431 roku w katedrze Notre Dame w Paryżu.

Małżeństwo i rodzina

[edytuj | edytuj kod]

W 1390 poślubił księżną Izabelę Bawarską. Miał z nią liczne potomstwo:

  1. Karol, delfin Viennois (13861386),
  2. Joanna (13881390),
  3. Izabela (13891409), poślubiła Ryszarda II – króla Anglii, a później Karola – księcia Orleanu,
  4. Joanna (13911433), poślubiła Jana VI Mądrego – księcia Bretanii,
  5. Karol, delfin Viennois, książę Gujenny (13921401),
  6. Maria (13931438),
  7. Michalina (13951422), poślubiła Filipa III Dobrego – księcia Burgundii,
  8. Ludwik, delfin Viennois, książę Gujenny (13971415), poślubił Małgorzatę Burgundzką,
  9. Jan, delfin Viennois, książę Touraine (13981417), poślubił Jakobinę – hrabinę Hainaut i Holandii,
  10. Katarzyna, królowa Anglii (14011438), poślubiła Henryka V – króla Anglii, a później Owena Tudora,
  11. Karol VII, król Francji (14031461), poślubił Marię Andegaweńską,
  12. Filip (1407).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
  • Michał Kozłowski, Szaleństwo Karola VI [1].