Przejdź do zawartości

Kiki Bertens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kiki Bertens
Ilustracja
Państwo

 Holandia

Data i miejsce urodzenia

10 grudnia 1991
Wateringen

Wzrost

182 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2009

Zakończenie kariery

2021

Trener

Raemon Sluiter

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

10 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

4 (13 maja 2019)

Australian Open

4R (2020)

Roland Garros

SF (2016)

Wimbledon

QF (2018)

US Open

3R (2018, 2019)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

10 WTA, 11 ITF

Najwyżej w rankingu

16 (16 kwietnia 2018)

Australian Open

QF (2015)

Roland Garros

QF (2016)

Wimbledon

3R (2018)

US Open

3R (2015, 2017)

Strona internetowa

Kiki Bertens (ur. 10 grudnia 1991 w Wateringen) – holenderska tenisistka.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę sportową rozpoczęła w sierpniu 2006 roku, biorąc udział w turnieju ITF we Vlaardingen. Wystąpiła tam dzięki dzikiej karcie przyznanej przez organizatorów i osiągnęła drugą rundę, pokonując w pierwszej Irynę Buriaczok. W 2007 roku wygrała kwalifikacje w holenderskim Alkmaar, ale w pierwszej rundzie turnieju głównego przegrała z Olgą Brózdą. Rok później w Brukseli, w parze z Nicolette van Uitert, dotarła do półfinału gry podwójnej, a potem, w Eschende, do półfinału gry pojedynczej.

Przełomowym w karierze był rok 2009. W czerwcu, w Apeldoorn, dotarła do finału singla, pokonując między innymi w ćwierćfinale Claudine Schaul z Luksemburga. W finale przegrała z Francuzką Nathalie Piquion. W lipcu, w parze z Quirine Lemoine, wygrała swój pierwszy turniej deblowy w Bree, a do końca roku wygrała jeszcze cztery podobne turnieje. Również w singlu odniosła pierwsze zwycięstwa, wygrywając turnieje w Almere i w Antalyi. W sumie w karierze wygrała siedem turniejów singlowych i jedenaście deblowych rangi ITF.

W kwietniu 2012 roku po raz pierwszy sięgnęła po tytuł w grze singlowej. W rozgrywkach cyklu WTA w marokańskim Fezie pokonała w finale Hiszpankę Laurę Pous Tió 7:5, 6:0[1]. Sukces pozwolił jej na wejście do pierwszej setki światowego rankingu, na miejsce 92. W 2012 roku wygrała kwalifikacje do wielkoszlemowego turnieju French Open, w których pokonała Annikę Beck, Olgę Puczkową oraz Mădălinę Gojneę i po raz pierwszy w karierze awansowała do turnieju głównego tej rangi. W pierwszej rundzie trafiła na Amerykankę Christinę McHale, z którą przegrała w trzech setach i odpadła z dalszych rozgrywek.

Sezon 2013 rozpoczęła od ćwierćfinału w Auckland. W Paryżu w meczu półfinałowym przeciw Sarze Errani skreczowała przy stanie 0:5. Kolejne ćwierćfinały osiągnęła w Acapulco i Marrakeszu.

W sezonie 2014 osiągnęła w grze pojedynczej czwartą rundę French Open, w której uległa Andrei Petković 6:1, 2:6, 5:7.

W 2015 roku Holenderka zanotowała półfinał w ’s-Hertogenbosch. W styczniu razem z Johanną Larsson zwyciężyły w zawodach deblowych rozgrywanych w Hobart, w finale pokonując Witaliję Djaczenko i Monikę Niculescu 7:5, 6:3. Pół roku później w Båstad, ponownie w parze z Larsson, wygrały w meczu mistrzowskim 7:5, 6:4 z deblem Tatjana MariaOlha Sawczuk.

W styczniu 2018 roku wygrała turniej deblowy w Brisbane. Wiosną na nawierzchni ziemnej triumfowała w Charleston i doszła do finału w Madrycie. W sierpniu zdobyła tytuł w karierze w Cincinnati. Następnie była najlepsza w Seulu. Wskutek kontuzji pleców Simony Halep po raz pierwszy zakwalifikowała się do kończącego sezon WTA Finals; dotarła w nim do półfinału, w którym przegrała w trzech setach z Eliną Switoliną.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

30 listopada 2019 poślubiła swojego fizjoterapeutę Remko de Rijke. 3 kwietnia 2022 urodziła syna, Matsa.

Historia występów wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A Q2 1R 1R 2R 1R 1R 3R 2R 4R A 0 / 8 7 – 8
French Open A A A Q1 1R 1R 4R 1R SF 2R 3R 2R 4R 1R 0 / 10 15 – 10
Wimbledon A A A A 2R 1R Q1 1R 3R 1R QF 3R NH 1R 0 / 8 9 – 8
US Open A A A Q1 2R 1R 1R 2R 1R 1R 3R 3R A 0 / 8 6 – 8
Ranking na koniec roku 973 569 230 184 63 87 69 101 22 31 9 9 9 0 / 34 37 – 34

Występy w grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A 1R 1R QF 1R 2R 1R A A A 0 / 6 4 – 6
French Open A A A A 1R 1R A 1R QF 3R 3R A A A 0 / 6 7 – 6
Wimbledon A A A A A A A 1R 2R 1R 3R A NH 1R 0 / 5 3 – 5
US Open A A A A 1R 2R 1R 3R 2R 3R 2R A A 0 / 7 7 – 7
Ranking na koniec roku 1008 519 312 195 296 326 251 38 37 19 43 178 116 0 / 24 21 – 24

Występy w grze mieszanej

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A A A A A A A A A NH A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A A A A A 2R A A A NH 1R 0 / 2 0 – 2
US Open A A A A A A A A A A A A NH 0 / 0 0 – 0
0 / 2 0 – 2

Finały turniejów WTA

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Elite Trophy
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 15 (10–5)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 28 kwietnia 2012 Fez Ceglana Hiszpania Laura Pous Tió 7:5, 6:0
Zwyciężczyni 2. 21 maja 2016 Norymberga Ceglana Kolumbia Mariana Duque Mariño 6:2, 6:2
Finalistka 1. 17 lipca 2016 Gstaad Ceglana Szwajcaria Viktorija Golubic 6:4, 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 3. 27 maja 2017 Norymberga Ceglana Czechy Barbora Krejčíková 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 4. 23 lipca 2017 Gstaad Ceglana Estonia Anett Kontaveit 6:4, 3:6, 6:1
Zwyciężczyni 5. 8 kwietnia 2018 Charleston Ceglana Niemcy Julia Görges 6:2, 6:1
Finalistka 2. 12 maja 2018 Madryt Ceglana Czechy Petra Kvitová 6:7(6), 6:4, 3:6
Zwyciężczyni 6. 18 sierpnia 2018 Cincinnati Twarda Rumunia Simona Halep 3:6, 7:6(6), 6:2
Zwyciężczyni 7. 23 września 2018 Seul Twarda Australia Ajla Tomljanović 7:6(2), 4:6, 6:2
Zwyciężczyni 8. 3 lutego 2019 Petersburg Twarda (hala) Chorwacja Donna Vekić 7:6(2), 6:4
Zwyciężczyni 9. 11 maja 2019 Madryt Ceglana Rumunia Simona Halep 6:4, 6:4
Finalistka 3. 16 czerwca 2019 Rosmalen Trawiasta Stany Zjednoczone Alison Riske 6:0, 6:7(3), 5:7
Finalistka 4. 28 lipca 2019 Palermo Ceglana Szwajcaria Jil Teichmann 6:7(2), 2:6
Finalistka 5. 27 października 2019 Zhuhai Twarda (hala) Białoruś Aryna Sabalenka 4:6, 2:6
Zwyciężczyni 10. 16 lutego 2020 Petersburg Twarda (hala) Kazachstan Jelena Rybakina 6:1, 6:3

Gra podwójna 16 (10–6)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 17 stycznia 2015 Hobart Twarda Szwecja Johanna Larsson Rosja Witalija Djaczenko
Rumunia Monica Niculescu
7:5, 6:3
Zwyciężczyni 2. 19 lipca 2015 Båstad Ceglana Szwecja Johanna Larsson Niemcy Tatjana Maria
Ukraina Olha Sawczuk
7:5, 6:4
Finalistka 1. 27 września 2015 Seul Twarda Szwecja Johanna Larsson Hiszpania Lara Arruabarrena
Słowenia Andreja Klepač
6:2, 3:6, 6–10
Finalistka 2. 27 lutego 2016 Acapulco Twarda Szwecja Johanna Larsson Hiszpania Anabel Medina Garrigues
Hiszpania Arantxa Parra Santonja
0:6, 4:6
Zwyciężczyni 3. 21 maja 2016 Norymberga Ceglana Szwecja Johanna Larsson Japonia Shūko Aoyama
Czechy Renata Voráčová
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 4. 16 października 2016 Linz Twarda (hala) Szwecja Johanna Larsson Niemcy Anna-Lena Grönefeld
Czechy Květa Peschke
4:6, 6:2, 10-7
Zwyciężczyni 5. 22 października 2016 Luksemburg Twarda (hala) Szwecja Johanna Larsson Rumunia Monica Niculescu
Rumunia Patricia Maria Țig
4:6, 7:5, 11-9
Zwyciężczyni 6. 7 stycznia 2017 Auckland Twarda Szwecja Johanna Larsson Holandia Demi Schuurs
Czechy Renata Voráčová
6:2, 6:2
Finalistka 3. 17 czerwca 2017 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Holandia Demi Schuurs Słowacja Dominika Cibulková
Belgia Kirsten Flipkens
6:4, 4:6, 6-10
Zwyciężczyni 7. 23 lipca 2017 Gstaad Ceglana Szwecja Johanna Larsson Szwajcaria Viktorija Golubic
Serbia Nina Stojanović
7:6(4), 4:6, 10-7
Zwyciężczyni 8. 24 września 2017 Seul Twarda Szwecja Johanna Larsson Tajlandia Luksika Kumkhum
Tajlandia Peangtarn Plipuech
6:4, 6:1
Zwyciężczyni 9. 15 października 2017 Linz Twarda (hala) Szwecja Johanna Larsson Rosja Nateła Dzałamidze
Szwajcaria Xenia Knoll
3:6, 6:3, 10-4
Finalistka 4. 29 października 2017 Singapur Twarda (hala) Szwecja Johanna Larsson Węgry Tímea Babos
Czechy Andrea Hlaváčková
6:4, 4:6, 5–10
Zwyciężczyni 10. 6 stycznia 2018 Brisbane Twarda Holandia Demi Schuurs Słowenia Andreja Klepač
Hiszpania María José Martínez Sánchez
7:5, 6:2
Finalistka 5. 16 czerwca 2018 Rosmalen Trawiasta Belgia Kirsten Flipkens Belgia Elise Mertens
Holandia Demi Schuurs
3:3 krecz
Finalistka 6. 12 stycznia 2020 Brisbane Twarda Australia Ashleigh Barty Hsieh Su-wei
Czechy Barbora Strýcová
6:3, 6:7(7), 8–10

Występy w Turnieju Mistrzyń

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2018 Półfinał Ukraina Elina Switolina 5:7, 7:6(5), 4:6
2019 Faza grupowa
(zawodniczka rezerwowa)
Australia Ashleigh Barty
Szwajcaria Belinda Bencic
3:6, 6:3, 6:4
5:7, 0:1 krecz

W grze podwójnej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2017 Finał Szwecja Johanna Larsson Węgry Tímea Babos
Czechy Andrea Hlaváčková
6:4, 4:6, 5–10

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy

[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej

[edytuj | edytuj kod]
Rok Rezultat Przeciwniczka Wynik
2016 Faza grupowa Ukraina Elina Switolina
Rosja Jelena Wiesnina
6:2, 4:6, 2:6
4:6, 6:7(5)
2019 Finał Białoruś Aryna Sabalenka 4:6, 2:6

Finały turniejów ITF

[edytuj | edytuj kod]
turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza

[edytuj | edytuj kod]
Data Turniej Kat. ($) Naw. Finalistka Wynik
1. 06/09/2009 Holandia Almere ITF 10 000 ziemna Holandia Angelique Van Der Meet 6:2, 6:4
2. 04/10/2009 Turcja Antalya ITF 10 000 ziemna Rosja Nanuli Pipija 6:2, 6:2
3. 27/06/2010 Holandia Rotterdam ITF 10 000 ziemna Holandia Danielle Harmsen 6:4, 6:2
4. 14/08/2011 Belgia Koksijde ITF 25 000 ziemna Bułgaria Elica Kostowa 6:2, 6:1
5. 11/03/2012 Meksyk Irapuato ITF 25 000 twarda Kazachstan Jarosława Szwiedowa 6:4, 2:6, 6:1
6. 25/03/2012 Wielka Brytania Bath ITF 25 000 twarda Niemcy Annika Beck 6:4, 3:6, 6:3
7. 09/08/2015 Belgia Koksijde ITF 25 000 ziemna Francja Myrtille Georges 3:6, 6:2, 6:3

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kiki Caps Dream Week, Wins First WTA Title. wtatennis.com, 2012-04-28. [dostęp 2012-04-28]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]