Przejdź do zawartości

Kolumbarium

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tzw. kolumbarium Liwii w Rzymie (sztych G.B. Piranesiego, 1756)
Współczesne kolumbarium w Kłodzku

Kolumbarium (łac. dosł. „gołębnik” od columba – gołąb) – prostopadłościenna lub niekiedy kopulasta budowla cmentarna z czasów rzymskich i wczesnochrześcijańskich, pełniąca funkcję zbiorowego grobowca.

Starożytne kolumbaria pojawiły się u Rzymian od czasów Augusta w I wieku p.n.e. Charakterystyczne dla Rzymu, były częściowo podziemną budowlą z niszami grzebalnymi rozmieszczonymi w wielopoziomowych rzędach w ścianach wewnętrznych. Umieszczano w nich urny z prochami zmarłych i opatrywano marmurowymi tabliczkami z ich imionami[1]. Pod ścianami, na posadzce niekiedy ustawiano sarkofagi. Wnętrze dekorowane było zazwyczaj freskami i stiukami.

Jednym z nowożytnych przykładów tej budowli są zachowane XIX-wieczne kolumbaria na cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie. Istniały one też do chwili dewastacji na cmentarzu na Rossie w Wilnie[2].

Obecnie kolumbaria powstają na cmentarzach.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Elżbieta Makowiecka: Sztuka Rzymu. Od Augusta do Konstantyna. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2023, s. 117.
  2. Józef Krajewski: Wilno i okolice: Przewodnik. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2013, s. 157 i 240. ISBN 978-83-62460-33-5.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]