Przejdź do zawartości

Leonīds Vedējs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonīds Vedējs
Data i miejsce urodzenia

12 października 1908
Dyneburg

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1995
Grand Rapids

Obywatelstwo

łotewskie

Informacje klubowe
Klub

US Ryga (1931-1940; 1942-1944)
Dinamo Ryga (1941)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Łotwa
Uniwersjada
brąz Turyn 1933 hokej na lodzie
srebro Budapeszt 1935 hokej na lodzie
Odznaczenia
Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny (1939) II Klasy

Leonīds Jānis Vedējs (ur. 12 października 1908 w Dyneburgu, zm. 4 lutego 1995 w Grand Rapids) – łotewski hokeista grający na pozycji obrońcy, reprezentant Łotwy, olimpijczyk.

Dzieciństwo, edukacja i praca zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Był synem policjanta Jūlijsa Vedējsa i Jozefiny z d. Kočana[1]. Studiował agronomię na wydziale rolniczym Uniwersytetu Łotwy (obecnie część Łotewskiego Uniwersytetu Rolniczego w Jełgawie)[2]. Sportem zainteresował się już w latach szkolnych, trenował wówczas piłkę nożną i łyżwiarstwo[3]. W latach 30. pracował jako bakteriolog w laboratorium departamentu bakteriologicznego ministerstwa rolnictwa. Pracę w tym zawodzie kontynuował również w latach okupacji. Po II wojnie światowej przebywał w obozie dla uchodźców w Fischbach i pracował jako bakteriolog w Norymberdze. W 1949 wyemigrował do USA, gdzie pracował w zawodzie aż do lat 80. Jest także autorem kilku prac naukowych z zakresu bakteriologii[2].

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]
Kariera klubowa

Początkowo był napastnikiem, jednak po kilku latach zaczął grać na pozycji obrońcy[1]. Karierę rozpoczął w 1931 w klubie Universitātes sports. W 1941 grał w Dinamo, ale rok później wrócił do poprzedniej drużyny, której zawodnikiem był do 1944. W sezonie 1946/1947 grał w drużynie HC Augsburg, składającej się głównie z łotewskich zawodników na emigracji oraz HC Baltica, skupiającej zawodników z krajów nadbałtyckich[1].

Kariera reprezentacyjna

Był jednym z liderów przedwojennej reprezentacji Łotwy[1]. W latach 1935–1940 był kapitanem tej reprezentacji[3].

Wraz z kadrą zajął 10. miejsce na mistrzostwach świata w 1933, 13. na MŚ w 1935 oraz ponownie 10. w 1938 i 1939. Był też 3. na Uniwersjadzie 1933 i 2. dwa lata później. W 1936 wystąpił również na zimowych igrzyskach olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen, na których łotewska reprezentacja zajęła 13. miejsce. Był chorążym łotewskiej kadry na tych igrzyskach[4][5]. Był pierwszym olimpijczykiem pochodzącym z Dyneburga[6].

Łącznie w latach 1932–1940 zaliczył najwięcej występów w reprezentacji Łotwy – w tym okresie zagrał w 34 z 36 wszystkich spotkaniach kadry kraju[7]; w tym jako jedyny w pierwszym oraz ostatnim przedwojennym meczu[8].

Został nagrodzony Zelta nozīmi przez Latvijas Ziemas sporta savienības.

Po zakończeniu kariery

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery został wygnany do Niemiec. Podczas II wojny światowej walczył w tamtejszej artylerii przeciwlotniczej. Miał stopień sierżanta. Został odznaczony Krzyżem Żelaznym I i II klasy. Po wojnie wyemigrował do USA i został trenerem, jednakże z powodu różnic między hokejem europejskim a amerykańskim zrezygnował. W latach 80. był trenerem w Rio de Janeiro. Po odzyskaniu niepodległości przez Łotwę wspierał Łotewski Związek Hokeja.

Zmarł 4 lutego 1995 w Grand Rapids[9] po krótkiej chorobie[3]. 30 czerwca 1995, zgodnie z ostatnią wolą Vedējsa, jego prochy zostały rozrzucone nad Morzem Bałtyckim przez dzieci hokeisty (miał syna Dainisa i córkę Jānę[10]).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Andris Zeļenkovs. Leonīds Vedējs. Latvijas hokeja izlases kapteinis. „Sports”. 10 (343), s. 50–54, 2018-10. (łot.). 
  2. a b Andris Zeļenkovs: Leonīds Vedējs. enciklopedija.lv. [dostęp 2020-01-05]. (łot.).
  3. a b c Ilmārs Dumpis. Leonīds Vedējs. „Laiks”. 19, s. 6, 1995-03-08. (łot.). 
  4. Artūrs Andžs: UZZIŅA – Latvijas karognesēji ziemas olimpiskajās spēlēs. diena.lv, 2010-02-12. [dostęp 2013-12-23]. (łot.).
  5. Latvia. sports-reference.com. [dostęp 2014-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  6. Первый олимпиец Даугавпилса. 7sport.lv, 2013-12-10. [dostęp 2013-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)]. (ros.).
  7. The new hockey nation is proud of its old past.... „iceTimes”. 10, s. 9, 2006-05. (ang.). 
  8. Kuzņecovs 2011 ↓, s. 19.
  9. Mariss Andersons. Miris Leonīds Vedējs. „Diena”. 32, s. 6, 1995-02-07. ISSN 1407-1290. (łot.). 
  10. Leonīdam Vedējam 40 gadu. „Latvija”. 88, s. 4, 1948-10-14. (łot.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]