Przejdź do zawartości

Lucjan Piela

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucjan Piela
Ilustracja
Lucjan Piela w Bachotku (1976)
Data i miejsce urodzenia

2 stycznia 1943
Sokołów Małopolski

Profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia kwantowa
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1970

Profesura

1988

Praca zawodowa
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas”

Lucjan Piela (ur. 2 stycznia 1943 w Sokołowie Małopolskim[1]) – polski chemik, profesor nauk chemicznych, wykładowca akademicki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1960 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. ks. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie, a w 1965 studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1970 uzyskał stopień doktora nauk chemicznych, jego promotorem był profesor Włodzimierz Kołos[1]. Następnie został doktorem habilitowanym, zaś w 1988 otrzymał tytuł profesorski w zakresie nauk chemicznych[2]. Zawodowo związany głównie z Uniwersytetem Warszawskim, od 1976 był docentem, a w 1989 został profesorem zwyczajnym na Wydziale Chemii tej uczelni (w Pracowni Chemii Kwantowej Zakładu Chemii Teoretycznej i Krystalografii[3]). Pracował naukowo w Centre Européen de Calcul Atomique et Moléculaire, na Facultés Universitaires Notre-Dame-de-la-Paix oraz na Cornell University[1].

Specjalizuje się w zakresie chemii kwantowej i teoretycznej[2]. Prowadził badania w zagadnieniach sił dalekiego zasięgu w regularnych polimerach oraz problematyce globalnego minimum w matematyce[4]. Jest autorem książki Idee chemii kwantowej (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003).

Od 2001 członek zagraniczny Belgijskiej Akademii Królewskiej, a od 2004 Europejskiej Akademii Nauk[5]. W 2012 został członkiem prezydium komitetu naukowego Konferencji Smoleńskiej poświęconej badaniom katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku[6]. Był członkiem komitetu naukowego II i III edycji tej konferencji edycji z lat 2013, 2014[7][8]. Został też członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę[9].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Information about Professor Lucjan Piela. uw.edu.pl. [dostęp 2012-03-29]. (ang.).
  2. a b Prof. zw. dr hab. Lucjan Piela, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-03-29].
  3. Zakład Chemii Teoretycznej i Krystalografii. uw.edu.pl. [dostęp 2012-04-23].
  4. O Autorze. pwn.pl. [dostęp 2012-03-29].
  5. Wiesława Lewandowska. Ciemne czasy nieprawdy. „Niedziela”. Nr 12, 2012. [dostęp 2012-04-24]. 
  6. Konferencja Smoleńska 22.10.2012. konferencja.home.pl, 2012. [dostęp 2014-10-20].
  7. II Konferencja Smoleńska 2013. konferencja.home.pl, 2013. [dostęp 2014-10-20].
  8. III Konferencja Smoleńska 2014. konferencja.home.pl, 2014. [dostęp 2014-10-20].
  9. Udział przedstawicieli NRR w Narodowym Kongresie Nauki. prezydent.pl, 20 września 2017. [dostęp 2024-03-02].
  10. M.P. z 2011 r. nr 71, poz. 697
  11. M.P. z 2002 r. nr 43, poz. 655
  12. Szef MEiN wręczył medale „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas”. chem.uw.edu.pl, 30 maja 2023. [dostęp 2023-08-01].