Przejdź do zawartości

Mewy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mewy
Larinae[1]
Rafinesque, 1815[2]
Ilustracja
Przedstawiciel podrodziny – mewa srebrzysta (Larus argentatus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

mewowce

Parvordo

Larida

Nadrodzina

Laroidea

Rodzina

mewowate

Podrodzina

mewy

Typ nomenklatoryczny

Larus Linnaeus, 1758

Synonimy
  • Laridia Rafinesque, 1815[2]
Rodzaje

zobacz opis w tekście

Mewa w locie nad plażą w Sopocie

Mewy[3] (Larinae) – podrodzina ptaków z rodziny mewowatych (Laridae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Podrodzina obejmuje gatunki zamieszkujące cały świat[4].

Cechy charakterystyczne

[edytuj | edytuj kod]

Mewy charakteryzują się następującymi cechami:

  • zróżnicowana masa ciała (od 100 g do 3 kg)
  • słabo zaznaczony dymorfizm płciowy
  • polimorfizm wiekowy i słabiej zaznaczony dymorfizm sezonowy
  • osobniki dorosłe ubarwione są najczęściej jasno, czasem z domieszką szarego i czarnego
  • młode zazwyczaj brunatno-białe
  • gęste i zbite upierzenie o dobrze działającym gruczole kuprowym
  • krępy tułów o długich skrzydłach, które w większości składają się z długich kości dłoni i lotek
  • duża głowa z mocnym, prostym dziobem
  • nogi o 3 palcach spiętych błoną pławną, palec tylny słabo rozwinięty lub brak
  • duże gatunki późno dojrzewają i przed osiągnięciem dojrzałości płciowej kilkakrotnie zmieniają ubarwienie
  • doskonali lotnicy, latając pokonują długie dystanse. Potrafią szybować w czasie burzy i wirować w powietrzu
  • dobrze pływają, ale nie nurkują
  • na lądzie dobrze chodzą i biegają
  • pierzą się 2 razy w roku, po całkowitej wymianie piór jesienią przybierają skromniejsze upierzenie
  • żerują zarówno na lądzie, jak i w wodzie; wszystkożerne, choć wyraźnie przeważa pokarm zwierzęcy
  • bardzo towarzyskie, często gnieżdżą się w dużych, gwarnych koloniach
  • w zniesieniu zazwyczaj 1 do 3 jaj w płytkich jamkach w ziemi
  • pisklęta to zagniazdowniki, lecz jeszcze długo po uzyskaniu zdolności do lotu żebrzą o pokarm, wkładany przez dorosłe osobniki prosto do dziobów. Pokryte są gęstym i plamistym puchem
  • największa z nich to mewa siodłata o rozpiętości skrzydeł 170 cm i średniej masie 1,8 kg[5]

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Do podrodziny należą następujące rodzaje[3]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Larinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b C.S. Rafinesque: Analyse de la nature, or, Tableau de l’univers et des corps organisés. Palerme: Aux dépens de l’auteur, 1815, s. 72. (fr.).
  3. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 – mewy (wersja: 2021-07-07). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-10-31].
  4. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-05]. (ang.).
  5. Karel Stastny, Ptaki wodne, Wydawnictwo Delta, Warszawa 1993.