Przejdź do zawartości

Otto Barcz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otto Barcz
Отто Барч
Pełne imię i nazwisko

Otto Eduardowicz Barcz

Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1943
Frunze

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Mistrzostwa Europy
srebro Rzym 1974 chód na 50 km

Otto Eduardowicz Barcz (ros. Отто Эдуардович Барч, ur. 20 grudnia 1943 we Frunze[1]) – radziecki lekkoatleta, chodziarz, medalista mistrzostw Europy w 1974 i trzykrotny olimpijczyk.

Zajął 6. miejsce w chodzie na 20 kilometrów na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku[1] oraz 4. miejsce w chodzie na 50 kilometrów na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach[2]. Również w zawodach pucharu świata w chodzie w 1970 w Eschborn zajął 4. miejsce w chodzie na 50 kilometrów[3]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach[4] i na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium[1] także zajął 4. miejsca w chodzie na 50 kilometrów.

Zajął 2. miejsce w tej konkurencji w pucharze świata w chodzie w 1973 w Lugano (przegrał tylko z Berndem Kannenbergiem z Republiki Federalnej Niemiec, a wyprzedził Christopha Höhne z Niemieckiej Republiki Demokratycznej)[3][5]. Zdobył srebrny medal na tym dystansie na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie, za Christophem Höhne, a przed innym reprezentantem NRD Peterem Selzerem[6]. Zajął 4. miejsce w chodzie na 20 kilometrów w pucharze świata w chodzie w 1975 w Le Grand-Quevilly[3] i 13. miejsce w tej konkurencji na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu[1].

Zajął 4. miejsce w chodzie na 50 kilometrów na mistrzostwach Europy w 1978 w Pradze[7] oraz 15. miejsce na tym dystansie w pucharze świata w chodzie w 1979 w Eschborn[3].

Był mistrzem ZSRR w chodzie na 20 kilometrów w 1975 oraz w chodzie na 50 kilometrów w 1973 i 1978[8], a także wicemistrzem w chodzie na 50 kilometrów w latach 1969–1972 i 1974 oraz brązowym medalistą w tej konkurencji w 1968[9].

Rekordy życiowe Barcza[9]:

  • chód na 20 kilometrów – 1:24:13 (1976)
  • chód na 50 kilometrów – 3:52:05 (1979)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Otto Barch [online], olympedia.org [dostęp 2021-07-17] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 534 [dostęp 2019-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. a b c d IAAF World Race Walking Cup. Taicang 2014. Facts & Figures [online], IAAF, s. 33 [dostęp 2019-11-24] (ang.).
  4. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 542 [dostęp 2019-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  5. IAAF World Race Walking Cup [online], GBRAthletics [dostęp 2019-11-24] (ang.).
  6. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 549–550 [dostęp 2019-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  7. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 557 [dostęp 2019-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  8. Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-11-24] (ang.).
  9. a b B.Б. Зеличенок, B.Н. Спичков, B.Л. Штейнбах: Лёгкая Aтлетика: энциклопедия А-Я в 2-х томах. T. 1: А–Н. Moskwa: Человек, 2012, s. 63. ISBN 978-5-904885-80-9. (ros.).