Przejdź do zawartości

Piotr Napoleon Bonaparte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Napoleon Bonaparte
Ilustracja
Herb
Herb rodowy Buonaparte
Rodzina

Bonaparte

Data i miejsce urodzenia

11 października 1815
Rzym

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1881
Wersal

Ojciec

Lucjan Bonaparte

Matka

Aleksandryna de Bleschamp-Bonaparte

Żona

Jeanne Ruffin

Dzieci

Roland Napoleon

Piotr Napoleon (Pierre-Napoléon) Bonaparte (ur. 11 października 1815 w Rzymie, zm. 7 kwietnia 1881 w Wersalu) – francuski polityk. Był siódmym dzieckiem Lucjana Bonaparte z jego drugiego małżeństwa z Aleksandryną de Bleschamp, a więc bratankiem Napoleona I.

Już jako dziecko odznaczał się trudnym, nie do poskromienia charakterem. W wieku lat 15 przyłączył się do insurgentów przeciw władzy papieskiej w Państwie Kościelnym i działał jako partyzant w lasach koło Rzymu (rodzice mieszkali wówczas w Canino). W roku 1831 wyjechał do USA, do stryja Józefa, i rok później przyłączył się do oddziałów Francisco Santandera, walczących w Kolumbii przeciw ówczesnemu rządowi tzw. Wielkiej Kolumbii. Po paru latach powrócił do Rzymu i został tam w 1835 r. na rozkaz papieża Grzegorza XVI wsadzony do więzienia. Po rocznym pobycie w więzieniu udał się do Wielkiej Brytanii.

Po obaleniu króla Ludwika Filipa powrócił do Francji i zaczął działać jako polityk o poglądach skrajnie lewicowych: został wybrany na posła Korsyki w Zgromadzeniu Ustawodawczym. Jego działalność zwiększyła popularność kuzyna, prezydenta Ludwika Napoleona Bonaparte. Piotr Napoleon był wprawdzie przeciwny zamachowi stanu kuzyna (1851), ale wkrótce się z nim pogodził i chętnie przyjął godność Księcia Cesarstwa (Prince d’Empire, ale bez tytułu „Cesarskiej Wysokości”) oraz odpowiednie apanaże, co doprowadziło do całkowitego zerwania z republikanami i socjalistami.

Prowadził od tej chwili rozpustne życie, zapomniany przez wszystkich. Tuż przed upadkiem cesarstwa, w roku 1870, zastrzelił w czasie kłótni dziennikarza Wiktora Noira. Postawiony przed sądem został uniewinniony, o co po upadku Napoleona III obwiniano cesarza.

W roku 1853 ożenił się z prostą robotnicą paryską Jeanne Ruffin, z którą miał syna i córkę. Syn Roland został ojcem sławnej psychoanalityczki Marii Bonaparte.

Opuszczony przez wszystkich, Piotr Napoleon Bonaparte zmarł w wieku 66 lat w Wersalu i został tam pochowany.

Piotr Bonaparte zostawił bogatą spuściznę literacką i popularnonaukową. Pisał po włosku i francusku. Jego talent pisarski nie był wprawdzie wysokiego lotu, ale z książek jego przebija szczere umiłowanie wolności, wielki idealizm i głębokie zainteresowanie losem ruchów wyzwoleńczych w Polsce, Italii i Ameryce Południowej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Prace Piotra Napoleona Bonapartego

[edytuj | edytuj kod]
  • Historia wojskowości
  • Nouveau systême de chevaux de Frise portatifs, Bruxelles 1846
  • Analyse géometrique de l’ordonnance du 4 mars 1831 sur l’exercise et les manœuvres de l’infanterie, ibid.,1847
  • Saggio di nozioni elementari di tattica e di strategia ad uso dei giovanni militi italiani, ibid., 1847
  • Essai sur l’attaque et la défense des villes, Paris 1848
  • Dzieła literackie
  • Le capitaine Moneglia à Solferino, Paris 1861
  • Miechow ou les enfants au bout de baĭonette, ibid., 1863
  • Tłumaczenie wiersza Mickiewicza „Do matki Polki”, ibid., 1864
  • Prace historyczne
  • Napoléon III, sauveur de l’Italie, Sceaux 1866
  • Sampiero, leggenda corsa, Bastia 1856
  • Souvenirs, traditions et révélations, Bruxelles 1876

Prace o Piotrze Napoleonie Bonaparte

[edytuj | edytuj kod]
  • Pierre Bourson, L’affaire Pierre Bonaparte, Paris 1929
  • Dizionario Biografico delli Italiani, tom II, Roma 1969