Przejdź do zawartości

Podatność elektryczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Podatność elektryczna, podatność dielektrycznawielkość fizyczna określająca zdolność polaryzacji dielektryka pod wpływem pola elektrycznego. Im większa podatność elektryczna, tym większa zdolność dielektryka do polaryzacji w zewnętrznym polu elektrycznym. Podatność elektryczna jest bezpośrednio związana z przenikalnością elektryczną materiału.

W elektrostatyce

[edytuj | edytuj kod]

W jednorodnym izotropowym dielektryku w stałym polu elektrycznym podatność elektryczna to bezwymiarowy współczynnik proporcjonalności pomiędzy wektorem polaryzacji i natężeniem pola elektrycznego, które tę polaryzację wywołało.

gdzie:

– wektor polaryzacji dielektryka,
natężenie pola elektrycznego,
przenikalność elektryczna w próżni,
– podatność elektryczna.

Podatność elektryczna powiązana jest ze względną przenikalnością elektryczną zależnością:

Przy użyciu podatności elektrycznej można indukcję elektryczną wyrazić przez natężenie pola elektrycznego w ten sposób:

gdzie:

przenikalność elektryczna.

W zmiennym polu elektrycznym

[edytuj | edytuj kod]

W zmiennym polu elektrycznym polaryzacja nie nadąża za zmianami pola elektrycznego i wektor polaryzacji jest przesunięty w fazie w stosunku do wektora natężenia pola elektrycznego. Podatność dielektryczna jest wtedy zespoloną funkcją częstotliwości[1]:

Zależność podatności od częstotliwości nosi nazwę dyspersji podatności (niekiedy dyspersją nazywa się samą część rzeczywistą podatności ). Część urojona podatności opisuje straty dielektryczne i nosi nazwę współczynnika strat.

Przypadek ogólny

[edytuj | edytuj kod]

W przypadku ogólnym dielektryka anizotropowego i nieliniowego kierunek wektora polaryzacji nie musi być zgodny z kierunkiem pola. Jego -tą składową możemy zapisać jako

gdzie jest tensorem rzędu.

Pierwszy składnik opisuje podatność liniową. Składniki z tensorami wyższych rzędów opisują polaryzację nieliniową.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. A. Chełkowski, Fizyka dielektryków, s. 80–81.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]