Przejdź do zawartości

Rabdomioliza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rabdomioliza (gr. ῥάβδος rhabdos ‘prążek’, μῦς mys ‘mięsień’, λύσις lysis ‘rozpad’) – zespół objawów chorobowych wywołanych masywnym rozpadem tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej, co doprowadza do pojawienia się we krwi wolnej mioglobiny pochodzenia mięśniowego, która następnie jest filtrowana przez kłębuszki nerkowe i powoduje mechaniczną obturację cewek nerkowych i sama bezpośrednio działa nefrotoksycznie, co w konsekwencji może doprowadzić do ich uszkodzenia i rozwoju ostrej niewydolności nerek. Rabdomioliza odpowiednio wcześnie zdiagnozowana i leczona jest stanem odwracalnym[1].

Objawy chorobowe

[edytuj | edytuj kod]

Może nie być żadnych objawów choroby, poza objawami niewydolności nerek, która powstaje w mechanizmie ostrej martwicy cewek nerkowych. Czasami można stwierdzić objawy uszkodzenia pourazowego mięśni, takie jak obrzęk lub też występują uogólnione bóle mięśniowe. Czasami można zaobserwować obecność krwistego moczu.

Etiologia

[edytuj | edytuj kod]

Wśród przyczyn rabdomiolizy mogą znajdować się czynniki natury fizycznej, czyli: termiczne lub mechaniczne, które powodują zaburzenia w dopływie krwi, ale także i różnorakie niefizyczne. Zazwyczaj występuje kilka czynników, które prowadzą do rozwoju tego zespołu chorobowego[1].

Możliwe czynniki predysponujące

[edytuj | edytuj kod]

Badania diagnostyczne

[edytuj | edytuj kod]

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Stosuje się leczenie objawowe. Obowiązuje podawanie płynów oraz działania zmierzające do wymuszenia odpowiedniej diurezy, co pozwala na eliminację mioglobiny i ogranicza ryzyko powikłań nerkowych[1]. Konieczne jest monitorowanie i zapobieganie powikłaniom niewydolności nerek: hiperkaliemii, podwyższeniu poziomu kwasu moczowego, kwasicy. W przypadku niemożności farmakologicznego opanowania powyższych zaburzeń konieczna jest dializoterapia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai Piotr Sarwiński, Agata Kącka, Anna Kosińska, Tomasz Łazowski, Dobrawa Wolska. Rabdomioliza w praktyce anestezjologa i intensywisty. „Anestezjologia i Ratownictwo”. 6, s. 442–450, 2012. Wydawnictwo Akademia Medycyny. ISSN 1898-0732. 
  2. Rabdomioliza [online], Portal Fizjoterapeuty, 24 czerwca 2020 [dostęp 2021-08-26] (pol.).
  3. W. Ruitenbeek, P.J. Poels, D.M. Turnbull, B. Garavaglia i inni. Rhabdomyolysis and acute encephalopathy in late onset medium chain acyl-CoA dehydrogenase deficiency. „J Neurol Neurosurg Psychiatry”. 58 (2), s. 209–214, Feb 1995. PMID: 7876853. 
  4. H. Hamano, Y. Shinohara, S. Takizawa, K. Tokuoka i inni. [Very-long-chain acyl-CoA dehydrogenase deficiency presenting with recurrent rhabdomyolysis in an adult]. „Rinsho Shinkeigaku”. 43 (5), s. 253–257, May 2003. PMID: 12931630. 
  5. ND Leslie, CA Valencia, AW Strauss, K Zhang. Very Long-Chain Acyl-Coenzyme A Dehydrogenase Deficiency. „GeneReviews”. University of Washington, Seattle. ISSN 2372-0697. PMID: 20301763. (ang.).  Pierwotna publikacja: 2009-05-28; Najnowsza aktualizacja: 2018-01-04.
  6. J.H. Diaz. Evolving global epidemiology, syndromic classification, general management, and prevention of unknown mushroom poisonings. „Crit Care Med”. 33 (2), s. 419–426, Feb 2005. PMID: 15699848. 
  7. P.T. Lee, M.L. Wu, W.J. Tsai, J. Ger i inni. Rhabdomyolysis: an unusual feature with mushroom poisoning. „Am J Kidney Dis”. 38 (4), s. E17, Oct 2001. PMID: 11576904. 
  8. Jako skutek uboczny u mniej niż 1/10 000 osób. Ulotka leku zawierającego wenlafaksynę.