Przejdź do zawartości

Stefan Morawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Tadeusz Morawski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

20 października 1921
Kraków

Data śmierci

2 grudnia 2004

Specjalność: filozofia, historia estetyki

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej
Grób prof. Stefana Morawskiego na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Stefan Tadeusz Morawski (ur. 20 października 1921 roku w Krakowie, zm. 2 grudnia 2004) – filozof, historyk estetyki, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, honorowy przewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia Estetyków, uczeń Władysława Tatarkiewicza.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1945–1948 należał do Polskiej Partii Socjalistycznej, w okresie 1948–1968 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[1]. Był członkiem Komitetu Uczelnianego PZPR na UW[2].

19 stycznia 1955 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[3][1].

W latach 1960–1964 był twórcą i naczelnym redaktorem rocznika „Estetyka” przekształconego później w „Studia Estetyczne”.

Do 1968 pełnił funkcję kierownika katedry estetyki Uniwersytetu Warszawskiego. Został usunięty po wydarzeniach marcowych. Wykładał zagranicą m.in. w Stanach Zjednoczonych. Po powrocie do kraju od 1971 współpracował z Instytutem Sztuki PAN, w którym od 1979 wydawał w językach angielskim i francuskim rocznik „Polish Art Studies”. W latach 80. prowadził seminaria na Uniwersytecie Łódzkim. Pod koniec lat 80. powrócił również na Uniwersytet Warszawski, w którym kierował katedrą filozofii kultury.

Przez cały czas swojej zawodowej działalności Morawski był aktywnym uczestnikiem polskiego i międzynarodowego życia naukowego, życia kulturalnego, a także – ze względu na liczne kontakty z artystami różnych dziedzin – życia artystycznego. Jego publikacje (m.in. liczne artykuły drukowane w artystycznej i literackiej prasie), będące krytycznym komentarzem do aktualnie dziejących się wydarzeń wywierały niemały wpływ na przemiany w życiu kulturalnym. Będąc aktywnym uczestnikiem życia naukowego i łącząc badawcze zainteresowania, Stefan Morawski pozostawał wierny formule myślenia krytycznego. Krytyczną niezgodę na zastaną rzeczywistość uznawał za obowiązek i powołanie intelektualisty, filozofa, humanisty we współczesnym świecie – obowiązek i powołanie powoli zaniedbywane i zapominane w ostatnich dekadach XX wieku.

W latach 1949–1952 mąż Anny Morawskiej oraz ojciec prof. Ewy Morawskiej (ur. 1949).

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera E-19-3)[4].

Ważniejsze publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 636. ISBN 83-223-2073-6.
  2. Tadeusz Rutkowski: Na styku nauki i polityki. Uniwersytet Warszawski w PRL 1944–1989. W: Dzieje Uniwersytetu Warszawskiego po 1945. Piotr M. Majewski (red.). Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2016, s. 476. ISBN 978-83-235-1791-7.
  3. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
  4. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2023-12-08].